Zespół poklasztorny kapucynów w Świdnicy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Wszystko jest pozyczone (dyskusja | edycje) o 13:48, 21 mar 2020. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Klasztor kapucynów
nr rej. A/4795/643/WŁ z 30.10.1976[1]
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Świdnica
ul. Zamkowa

Kościół

obecnie – zielonoświątkowy

Obiekty sakralne
Kościół

św. Antoniego

Data budowy

1673

Data zamknięcia

lata 70. XX

Położenie na mapie Świdnicy
Mapa konturowa Świdnicy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Klasztor kapucynów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Klasztor kapucynów”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klasztor kapucynów”
Położenie na mapie powiatu świdnickiego
Mapa konturowa powiatu świdnickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klasztor kapucynów”
Ziemia50°50′37″N 16°29′01″E/50,843589 16,483703

Zespół poklasztorny kapucyński w Świdnicy – zespół zabudowań znajduje się przy Zamkowej. W skład zabudowań wchodzi klasztor, wybudowany w 1680, oraz kościół św. Antoniego wybudowany w latach 1682–1688.

Klasztor i kościół kapucynów powstał w miejscu spalonego w 1532 zamku książąt świdnickich oraz rezydencji Nostitzów z 1673[2]. Pierwszy powstał klasztor w 1680, a w dwa lata po nim rozpoczęto budowę kościoła (obecnie zbór Kościoła Zielonoświątkowego), która trwała do roku 1688. W wyniku kasacji zakonu w 1810 klasztor przerobiono na szpital, a w późniejszym okresie na sierociniec. Kościół natomiast po gruntownej przebudowie stał się kościołem garnizonowym (1818). Po wojnie kościół pełnił funkcje kościoła polskokatolickiego. W latach 70. XX wieku został opuszczony i opustoszały popadł w znaczna ruinę. Obecnie kościół zielonoświątkowy remontuje ten obiekt na swoją siedzibę.

Wart uwagi jest ciekawy kartusz herbowy Nostitzów. Przy wejściu od ul. Muzealnej zachował się zabytkowy portal z rezydencji pochodzącej z 1537. Okolice klasztoru to piękny zieleniec-skwer założony na miejscu terenu całkowicie zrujnowanego przez prace archeologiczne.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków województwa dolnośląskiego.
  2. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 185