Przejdź do zawartości

Zeszyty Łużyckie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zeszyty Łużyckie
Częstotliwość

rocznik

Państwo

 Polska

Adres

Warszawa

Wydawca

Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej Uniwersytetu Warszawskiego

Pierwszy numer

1991

Redaktor naczelny

Zdzisław Kłos

Średni nakład

150 egz.

Liczba stron

200–400

Strona internetowa

Zeszyty Łużyckie – czasopismo poświęcone problematyce sorabistycznej i mniejszościowej. Na jego łamach publikuje się artykuły z zakresu literaturoznawstwa, językoznawstwa, antropologii kulturowej i historii.

W „Zeszytach Łużyckich” ukazują się materiały we wszystkich językach słowiańskich oraz w językach kongresowych. Pismo publikuje zarówno teksty naukowe, jak i adekwatne tematycznie utwory literackie, recenzje książek. Ogłasza także informacje o aktualnych wydarzeniach kulturalnych i naukowych[1].

Rocznik „Zeszyty Łużyckie” ukazuje się od 1991 r. Pierwszym redaktorem naczelnym pisma była Ewa Siatkowska. Obecnie, od tomu 53 (2019), redaktorem naczelnym jest Zdzisław Kłos, który zastąpił na tym stanowisku Jerzego Molasa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od Redakcji. Zeszyty Łużyckie. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-07)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ludmiła Pawłowna Łaptiewa: Polskij żurnał o łużyckich sierbach (1993–1995). Moskwa: Индрик, 2000, s. 638. (ros.).