Zielone światło
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
23 sierpnia 1965 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
74 min |
| Reżyseria |
Willen Azarow |
| Scenariusz |
Walentina Spirina |
| Główne role |
Aleksiej Kuzniecow |
| Muzyka |
Aleksandr Flarkowski |
| Zdjęcia |
Wiktor Listopadow |
| Scenografia |
Wasilij Szczerbak |
| Kostiumy |
Natalja Firsowa |
| Montaż |
Lidija Łysienkowa |
| Produkcja |
Zespół Filmowy nr 3 |
| Wytwórnia |
Zielone światło (ros. Зелёный огонёк) – radziecka komedia obyczajowa z 1964 roku w reż. Willena Azarowa.
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Młodzieniec imieniem Siergiej rozpoczyna pracę w moskiewskim przedsiębiorstwie taksówkowym. Otrzymuje najstarszy i najbardziej zdezelowany samochód marki Moskwicz (który zza kadru komentuje niektóre poczynania swojego kierowcy). Siergiejowi w pierwszym dniu pracy stołecznego taksówkarza przychodzi zmierzyć się z różnorodnymi problemami swoich pasażerów i zawsze gotów jest nieść im pomoc. Raz jest to roztargniony chirurg, który pozostawia w taksówce podręcznik i notatki i którego narzeczoną trzeba zawieść do domu towarowego celem wyboru ślubnej kreacji, innym razem to francuska dziewczyna skłócona ze swoim chłopakiem, z którą Siergiej jest w stanie porozumieć się dzięki podręcznikowym rozmówkom lub przyjezdni spoza Moskwy, którym trzeba doradzić gdzie zrobić zakupy i się zabawić lub świeżo upieczony i podpity gruziński doktor nauk, którego trzeba dostarczyć na dworzec kolejowy i podpowiedzieć słowa ulubionych szlagierów lub dziadek z dwójką urwisów, który musi w deszczowy wieczór dotrzeć na lotnisko. Jedną z jego pasażerek jest ładna dziewczyna imieniem Ira – absolwentka szkoły muzycznej, z którą Siergiej nawiązuje wielce obiecującą znajomość...
Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]
- Aleksiej Kuzniecow – Siergiej
- Swietłana Sawiołowa – Ira
- Zinowij Gerdt – głos Moskwicza
- Anatolij Papanow – Boris Iwanowicz (doświadczony taksówkarz, kolega Siergieja)
- Wasilij Liwanow – chirurg
- Tatjana Biestajewa – narzeczona chirurga
- Władimir Rautbart – świeżo upieczony doktor nauk
- Zoja Fiodorowa – kierowniczka domu towarowego dla nowożeńców
- Anna Bordier – Francuzka
- Jean-Marc Bordier – chłopak Francuzki
- Emmanuił Heller – dziadek z wnuczkami zdążający na lotnisko
- Iwan Ryżow – delegowany Wasilij Stiepanowicz
- Wiaczesław Niewinny – delegowany Wichariew
i inni.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rostisław Jurieniew: Historia filmu radzieckiego. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1977, s. 199.
