Zużycie budynku
Zużycie budynku – starzenie się budynków, utrata szacowanej wartości ekonomicznej i/lub użytkowej obiektu budowlanego będącego nieruchomością, miara stanu budynku wynikła z jego:[1][2]
- zużycia technicznego (fizycznego)[2]
- zużycie moralne:[3]
- zużycia funkcjonalnego (użytkowego)[2]
- zużycie estetyczne[4]
- zużycia środowiskowego (ze względów na zmianę warunków lokalizacji)[2]
- zużycie społeczny (oparty na konsultacjach społecznych)[4]
- zużycie ekonomiczny (ukierunkowany na energooszczędność budynku)[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Standard III.4: Zasady Ustalania Zużycia [online], styczeń 2013 [dostęp 2020-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-23].
- ↑ a b c d Wacław Baranowski, Zasady ustalania zużycia obiektów budowlanych : podstawowe nazewnictwo budowlane, Wydanie poprawione i uzupełnione, Warszawa: Warszawskie Centrum WACETOB, 1997, ISBN 83-7165-029-9, OCLC 1022801659 [dostęp 2020-11-24].
- ↑ Beata Nowogońska, Trwałość techniczna a trwałość moralna obiektów budowlanych, „Czasopismo Techniczne. Architektura”, Wydawnictwo PK, 2011.
- ↑ a b c Robert Bucoń, Model decyzyjny wspomagający utrzymanie budynków mieszkalnych, [w:] Tadeusz Kasprowicz (red.), Inżynieria przedsięwzięć budowlanych : rekomendowane metody i techniki : praca zbiorowa, Polska Akademia Nauk. Komitet Inżynierii Lądowej i Wodnej. Sekcja Inżynierii Przedsięwzięć Budowlanych, Polska Izba Inżynierów Budownictwa., Warszawa: [Politechnika Warszawska. Oficyna Wydawnicza], 12 września 2015, ISBN 978-83-7814-403-8, OCLC 922270415 [dostęp 2020-11-24].