Zygmunt Nowicki (prawnik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Zygmunt Nowicki (senator))
Zygmunt Nowicki
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1867
Psków

Data i miejsce śmierci

25 września 1941
Warszawa

Prezes Sądu Okręgowego w Kielcach
Okres

od 1917
do 1919

Konsul Generalny RP w Chicago
Okres

od 1920
do 1922

Następca

Jerzy Barthel de Weydenthal

Senator II RP 1 kadencji
Okres

od 1922
do 1927

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Zygmunt Nowicki (ur. 22 listopada 1867 w Pskowie, zm. 25 września 1941 w Warszawie) – polski prawnik, urzędnik sądowy, konsularny, działacz ludowy i społeczny, senator.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Marii z domu Sawickiej. Ukończył gimnazjum w Dorpacie (1887), studiował prawo na uniwersytetach w Petersburgu i Odessie, który ukończył w 1889. W latach 90. przebywał w Turkiestanie. Był sędzią pokoju na Sachalinie (1900-), członkiem sądu okręgowego we Władywostoku (1902-), adwokatem, naczelnikiem wydziału prawnego budowy amurskiej kolei żelaznej (ros. Амурская железная дорога) w Czycie (1909-). W 1911 powrócił do Polski, gdzie prowadził gospodarstwo rolne w ówczesnych Słomniczkach pod Krakowem kontynuując działalność adwokacką.

Działacz Narodowej Rady Okręgowej Ziemi Kieleckiej. Członek Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie (VII 1916 – V 1917)[1].

Departament Sprawiedliwości Rady Regencyjnej powołał go na funkcję prezesa Sądu Okręgowego w Kielcach (1917–1919), był szefem sekcji osobowo-organizacyjnej w Ministerstwie Sprawiedliwości (1919-), a następnie przeszedł do służby zagranicznej, gdzie pełnił funkcję pierwszego konsula generalnego RP w Chicago (1920–1922). Senator II RP I kadencji (1922–1927)[2]. Następnie prowadził praktykę notarialną w Warszawie[3].

Odznaczony: Złoty Krzyż Zasługi (1939)[4], Krzyżem Niepodległości (1931) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany na Cmentarzu Wawrzyszewskim w Warszawie.

Grób Zygmunta Nowickiego na Cmentarzu Wawrzyszewskim

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Z. Pająk, O rząd i armię. Centralny Komitet Narodowy (1915-1917), Kielce 2003, s. 246 ISBN 83-7133-208-4
  2. Zygmunt Nowicki (1867–1941) [online], Miejsko-Gminne Centrum Kultury w Słomnikach [dostęp 2021-12-17].
  3. Biogram Biblioteki Sejmowej [online] [dostęp 2021-12-17].
  4. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 13, 1939.