Zygmunt Podczaski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
  • Zygmunt Podczaski (1893–1922)[1] – porucznik kawalerii Wojska Polskiego, członek POW, pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości (25 stycznia 1933)[2][3]
  • Zygmunt Podczaski (ur. 1895) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, żołnierz 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich, pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości (19 czerwca 1938)[4][5], zaginął w 1920 pod Białą Cerkwią, w 1934 został ujęty na „liście oficerów zaginionych na terenie działań wojennych”[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 26 lipca 1924, s. 409.
  2. M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
  3. Zygmunt I Podczaski ur. 3 grudnia 1893 w Kozimrogu Leśnym, w rodzinie Józefa i Jadwigi z Cieślińskich. Był starszym bratem Józefa (1896–1940), kapitana artylerii, członka POW, zamordowanego w Charkowie. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-03]..
  4. M.P. z 1938 r. nr 140, poz. 245.
  5. Zygmunt III Podczaski ur. 16 lipca 1895 w Łodzi, w rodzinie Mieczysława i Marii. Mieszkał w Łodzi przy ul. Żółkiewskiego 2. Odznaczenie z dyplomem wysłano 2 września 1938. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-03]..
  6. Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934, s. 28, 1058..