Przejdź do zawartości

Strumień

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Śródleśny strumień, Smolajny
Potok Bielański, Las Lindego w Warszawie

Strumień (strumyk) – mały naturalny ciek, zazwyczaj uchodzący do rzeki. Strumienie płyną w terenie o różnicowanej rzeźbie, w wąskim, płytkim korycie o niewielkim spadku i zlewni na ogół nieprzekraczającej 20 km². W Polsce są najczęściej spotykane na pogórzach i w najwyższych partiach pojezierzy. Strumienie okresowe mogą powstawać po silnych opadach deszczu, roztopach.

Początek dają im na ogół młaki, wycieki i niezbyt wydajne źródła. Strumyki i strumienie, w odróżnieniu od strug, mają dość wartki nurt, w dnie ich koryt często występują progi i przełomy[1].

Strumień najczęściej odnosi się do cieków nizinnych lub pojeziernych, w odniesieniu do małych cieków w górach używa się określenia potok.

Biocenozy strumieni

[edytuj | edytuj kod]

W strumieniach występują bakterie, glony, roślinność naczyniowa zanurzona i wynurzona (makrofity).

W bentosie spotyka się wiele gatunków:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. E. Bajkiewicz-Grabowska, Z. Mikulski, Hydrologia ogólna, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, s. 55.
  2. Z. Kajak, Hydrobiologia – Limnologia Ekosystemy wód śródlądowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, s. 47.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]