Przejdź do zawartości

Łasztowica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łasztowica, widok z Doliny Szerokiej Bielskiej

Łasztowica (słow. Lastovica[1]) – turnia na północnych stokach Tatr Bielskich na Słowacji. Znajduje się w długiej północnej grani zachodniego wierzchołka Zadnich Jatek, oddzielającej Dolinę do Regli od Doliny Kępy[2]. Wznosi się w tej grani pomiędzy Opalonym Siodłem (ok. 1210 m) oddzielającym ją od Opalonej Turni i Przechodem za Łasztowicą (ok. 1290 m), oddzielającym ją od Szalonej Turni[3]. Mapa Polkartu podaje dla Łasztowicy wysokość 1405 m[2], Władysław Cywiński, autor jedynego szczegółowego przewodnika po Tatrach Bielskich – około 1340 m. Uważa, że wysokość ta jest błędna, a Tatry Bielskie były zaniedbane nie tylko przez autorów przewodników, ale także przez geodetów[3].

Jest to wybitna turnia o oryginalnym kształcie. Już Walery Eljasz-Radzikowski podaje jej nazwę i twierdzi, że pochodzi od słowackiego słowa lastovka (jaskółka). Łatwo można na Łasztowicę wejść tylko od północy (z Opalonego Siodła). Porośnięta jest od tej strony stromym lasem urwiskowym. Wierzchołek porasta las świerkowo-limbowy, miejscami kosodrzewina. Na wszystkie trzy pozostałe strony opada Łasztowica urwistymi ścianami. Najwyższa jest ściana zachodnia – ma wysokość około 160 m[3].

W. Cywiński przypuszcza, że to Łasztowicy, a nie Głośnej Skały dotyczą podawane przez Stanisława Staszica opowieści (a raczej bajki) o kilkunastokrotnie odbijanym echu[3]. Łasztowica jest dobrze widoczna ze ścieżki edukacyjnej „Dolina Monkova” prowadzącej od Ptasiowskiej Rówienki na Szeroką Przełęcz Bielską. Pierwsze wejście z Opalonego Siodła: W. Cywiński i Andrzej Osika 6 lipca 1979 r. (miejscami I w skali tatrzańskiej). Wszystkie trzy jej ściany są dziewicze (niezdobyte przez taterników). Obecnie Łasztowica znajduje się na obszarze ochrony ścisłej TANAP-u[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Tatry Bielskie [online] [dostęp 2020-02-01].
  2. a b Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8
  3. a b c d e Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część wschodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 5, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-011-3