Łysienie dyfuzyjne

Łysienie dyfuzyjne – rodzaj stanu chorobowego objawiający się nadmierną utratą włosów, obejmującą obszar skóry głowy. Charakterystyczna dla stanu łysienia dyfuzyjnego jest rozproszona utrata włosów.

Przyczyny łysienia dyfuzyjnego

Rozproszona utrata włosów określana mianem łysienia dyfuzyjnego na ogół związana jest ze stanem bardzo wysokiej gorączki. W momencie, w którym organizm chorego doświadcza stanu zwiększenia temperatury ciała w punkcie nastawczym przekraczającego normę, dochodzi z reguły do uszkodzenia struktury mieszków włosowych. Niemniej jednak przyczyny łysienia dyfuzyjnego upatrywać można również u pacjentów z nadczynnością tarczycy. W takim przypadku, kiedy ma miejsce nadmierna produkcja hormonów tarczycy bądź nadmierne pobudzenie, włosy chorego stają się cienkie i bardzo delikatne. Choroba w niemalże połowie przypadków prowadzi do łysienia dyfuzyjnego oraz zmniejszenia owłosienia na całym ciele. Nieco inny przebieg tego rodzaju łysienia związany jest z niedoczynnością tarczycy. Wówczas choroba postępuje powoli, natomiast włosy osoby chorej stają się przerzedzone, suche, szorstkie i łamliwe. Niekiedy dolegliwości towarzyszy także tzw. objaw Hertoghe’a, który polega na wyłysieniu 1/3 zewnętrznej części brwi. Wówczas analiza cebulki włosowej wykazuje dużą ilość włosów będących już w stanie spoczynku.

Leczenie

Sama dolegliwość łysienia dyfuzyjnego jest związana ze stanem gorączki bądź też chorobami nadczynności oraz niedoczynności tarczycy. W związku z powyższym, leczenie dolegliwości uzależnione będzie od terapii podejmowanej w celach wyleczenia pacjenta z uprzednio wspomnianych chorób. W momencie wyleczenia chorego następuje z reguły powrót do poprzedniego stanu zdrowia, ponieważ łysienie dyfuzyjne wykazuje charakter odwracalny.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.