Łącze abonenckie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łącze abonenckie w strukturze łańcucha telekomunikacyjnego

Łącze abonenckie – część łańcucha telefonicznego między aparatem telefonicznym abonenta a centralą telefoniczną.

W zależności od warunków łącze abonenckie może być prowadzone za pomocą przewodów, światłowodu (linia kablowa) lub bezprzewodowo (radiolinia). Przesyłanie sygnału w łączu abonenckim może odbywać się naturalnym systemem transmisyjnym, wielokrotnym systemem analogowym (FDM) lub wielokrotnym systemem cyfrowym (TDM).

W skład łącza abonenckiego prowadzonego torem przewodowym wchodzi[1]:

  • linia dostępowa, składająca się z:
    • linii magistralnej – między centralą telefoniczną a szafką kablową (w nowych typach central wolnostojących występuje rzadko),
    • linii rozdzielczej – między szafką kablową a szafką (lub puszką) abonencką,
  • przyłącze abonenckie – między szafką (lub puszką) abonencką a telefonem abonenta (zakończona gniazdkiem telefonicznym).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Norma zakładowa. Telekomunikacyjne sieci miejscowe. Przyłącze abonenckie i sieć przyłączeniowa. ZN-96 TPSA-035, Zakład Doświadczalny Budownictwa Łączności.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Eugeniusz Taras: Urządzenia telekomutacyjne część 1. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1997. ISBN 83-02-05459-3.