Władimir Prawdicz-Nieminski

Władymir Władymirowicz Prawdicz-Neminskij (ros. Владимир Владимирович Правдич-Неминский, ur. 2 lipca 1879, zm. 1952) – rosyjski fizjolog. Jako jeden z pierwszych przeprowadził badania, które doprowadziły do wynalezienia elektroencefalografii. Zapis fotograficzny doświadczenia Prawdicza-Neminskiego na psach pochodzi z roku 1912.

Prawdicz-Neminskij był przedstawicielem Kazańskiej i Kijowskiej Szkoły Fizjologicznej. Współpracował m.in. z N.А. Мysławskim, A.A. Kuljabko, A.F.Samojłowem, В. J. Chagowcem. Zakres jego zainteresowań był szeroki, jednak skupiały się one wokół zjawisk elektrycznych zachodzących w żywych organizmach. Od 1908 roku pracował w laboratorium fizjologicznym Uniwersytetu Kijowskiego. W tym czasie zastosował jako pierwszy galwanometr do rejestracji pola elektrycznego kory ssaków, i nazwał otrzymany zapis elektrocerebrogramem (ros. электроцереброграмм). Kolejnym etapem prac Prawdicza-Neminskiego było określenie wpływu różnych czynników na wygląd fal, takich jak narkoza, ciśnienie tętnicze, aktywność elektryczna mięśni, czego dokonał w kolejnych pracach. Odparł również teorię S.I. Chirewa, jakoby fale elektrocerebrogramu miały powstawać wskutek tarcia krwi o ściany naczyń krwionośnych. Określił w 1913 i 1925 roku sześć głównych typów fal, rejestrowanych nad obszarami kory wzrokowej i motorycznej. Zaproponował klasyfikację fal w zależności od częstości przy pomocy cyfr rzymskich. Opisał zmiany elektroencefalograficzne w przebiegu niedotlenienia i utraty krwi i desynchronizację fal wskutek podrażnienia nerwów. W 1913 roku zarejestrował potencjały pośrednio, bez otwierania czaszki, co poprzedziło etap doświadczeń na ludziach. Hans Berger w 1929 roku potwierdził odkrycie Prawdicza-Neminskiego i cytował go w swojej pracy, uznawanej za przełomową w badaniach nad EEG; uznał też wprowadzoną przez Rosjanina klasyfikację, zastępując cyfry rzymskie literami greckiego alfabetu (α, β, γ, δ, ε, ζ). W ostatnich latach życia Prawdicz zajmował się zależnościami między cyklem pracy serca a falami EEG, co określał jako tono-elektrocerebrografię (ros. тоно-электроцеребрографиа).

Prace

• Pravdich-Neminsky VV. Ein Versuch der Registrierung der elektrischen Gehirnerscheinungen. Zbl Physiol 27: 951–960, 1913.
• Práwdicz-Neminski WW. Zur Kenntnis der elektrischen und der Innervationsvorgänge in den funktionellen Elementen und Geweben des tierischen Organismus. Elektrocerebrogramm der Säugetiere. Pflug Arch ges Physiol, 209, 362-382. 1925 Szablon:Doi
• Práwdicz-Neminski WW. Zur Kenntnis der elektrischen und der InnervationsvorgÄnge in den funktionellen Elementen und Geweben des tierischen Organismus. Pflug Arch ges Physiol 207, 1, 671-690 1925 Szablon:Doi
• Práwdicz-Neminski WW. Anschauliche Methode der fraktionierten Blutgerinnungsbestimmung. 1927 Szablon:Doi
• Zur Kenntnis der elektrischen und der Innervationsvorgänge in den funktionellen Elementen und Geweben des tierischen Organismus. 1925 Szablon:Doi
• Электроцеребрография, электромиография и значение ионов аммония в жизненных процессах организма. 1958 (Dzieła zebrane)

Bibliografia

• ПРОФЕССОР В. В. ПРАВДИЧ-НЕМИНСКИЙ (к 100-летию со дня рождения). Nejrofizjologija. 1979;11(4):393-394. PMID 381951
• Electroencephalography: Basic Principles, Clinical Applications, and Related Fields. Lippincott Williams & Wilkins, s. 3-4. ISBN 0-7817-5126-8.