Fading Colours

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 00:12, 16 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Fading Colours
Ilustracja
Fading Colours podczas Castle Party w 2007 roku
Rok założenia

1986

Pochodzenie

 Polska

Gatunek

dark wave, rock gotycki

Skład
De Coy[1]
Daniel Kleczyński[1]
Byli członkowie
Leszek Rakowski
Multimedia w Wikimedia Commons
Leszek Rakowski

Fading Colours – polska grupa muzyczna z gatunku dark wave, jedni z polskich reprezentantów mrocznej muzyki elektronicznej, przedstawiciele nurtu dark trance.

Historia

Działalność rozpoczęli w 1986, w Bolesławcu koło Jeleniej Góry jako zespół punkowy o nazwie Bruno Wątpliwy. Założycielami byli bracia Krzysztof Rakowski i Leszek Rakowski, późniejsi organizatorzy Castle Party i Vampira Festival. W 1988 zespół zdobył nagrodę publiczności na festiwalu w Jarocinie i dokonał pierwszych profesjonalnych nagrań.

Na początku lat 90. wokalistką została Kasia Ziemek, późniejsza żona Leszka Rakowskiego, występująca pod pseudonimem De Coy, zespół zmienił przy tym nazwę na Bruno the Questionable. W 1993 r. nakładem SPV ukazał się debiutancka kaseta pt. Black Horse, a zespół wystąpił jako support niemieckiej grupy gotyckiej – Love Like Blood. Gunnar Eysel, basista LLB, zachwycony występem Bruna, postanowił zainteresować zespołem wydawców zachodnich. Rezultatem był kontrakt podpisany z Dion Fortune Records – obejmował on nagranie na nowo materiału w hamburskim studio, promocję na całym świecie oraz zmianę nazwy na łatwiejsze do wymówienia Fading Colours.

Wiosną 1995 wydany został album Black Horse. Zespół sporo koncertował w Polsce i za granicą (m.in. trasa z Garden of Delight), a w 1996 ponownie wszedł do studia, co zaowocowało epką Time. Gościnnie w jednym w utworów wystąpił Darrin Huss z Psyche, a za remiksy odpowiadał m.in. Andreas Bruhn z The Sisters of Mercy. Po nagraniu płyty Fading ponownie koncertował w Europie i wziął udział w kilku projektach, nagrywając m.in. covery Depeche Mode ("Clean") oraz Kraftwerk ("Metal on Metal"), a De Coy zaśpiewała gościnnie na płycie EP Kein Gott und Keine Liebe Umbra Et Imago ("Poesia Vampiria").

W 1998 ukazał się Fading Colours, przez wielu uznawany za najlepszy – I'm scared of.... Gościnnie wystąpiła na nim brytyjska wokalistka Anne Clark, a płyta zrobiła furorę w zachodniej Europie (Zillo, największe niemieckie pismo poświęcone muzyce elektronicznej przyznało jej tytuł talentu miesiąca i zapewniło specjalną promocję), a nawet w USA. Zespół gościł na największych europejskich imprezach związanych z muzyką niezależną – od rodzimego Castle Party, gdzie od samego początku był stałym gościem poprzez koncerty w Niemczech i Anglii (m.in. kontrowersyjny Carnival of Souls), aż po najsłynniejsze festiwale – Wave Gotik Treffen oraz Mera Luna. W 2002 r. nakładem MMP ukazała się płyta The Beginning 89-93 zawierająca zremasterowaną wersję pierwszego Black Horse oraz dwa teledyski.

9 marca 2009 zespół wydał album (I had to) Come[2].

Dyskografia

Przypisy

  1. ↑ a b Fading Colours: wkrótce druga część trasy koncertowej. rockmetal.pl. [dostęp 2010-02-25]. (pol.).
  2. ↑ Fading Colours wraca po 6 latach. rockmetal.pl. [dostęp 2010-02-25]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fading_Colours&oldid=51584860”