Lokalizacja: Lublin, ul. Niecała 5

Dworek Krausów to pałacyk w stylu neogotyckim, który został zbudowany w 1886 r. Nieruchomość często zmieniała właścicieli: Teofila Brodowska, Andrzej i Walerian Wołkowscy, Edward Buliński, a w latach 1899 - 1914 dworek był w posiadaniu Edwarda Krausse, znanego przemysłowca, właściciela młyna "Papiernia" na Tatarach, będącego jednocześnie prezesem Kasy Przemysłowców Lubelskich. To właśnie E. Krausse w latach 1899 - 1901 przebudował dworek w modnym wówczas stylu nowego gotyku. Obecnie jest to parterowy dworek zbudowany na planie litery L, który przyciąga wzrok dwoma alkierzami. Alkierz północny, w którym znajduje się wejście główne, ozdobiony jest wieloboczną wieżyczką z półkolistymi oknami i dwoma herbami z falistą wstęgą. Budynek bogaty jest w detal architektoniczny m. in. charakterystyczne dla nowego gotyku krenelaże z pinaklami, okna zakończone odcinkami łuku, naścienne pilastry i niewielkie ryzality. W 1914 r. dworek przeszedł w posiadanie rodziny Markowiczów. W latach 20-tych XX wieku w części budynku działał sklep spożywczy Wandy Brzezickiej. W 1938 r. Markowiczowie sprzedali pałacyk Zarządowi Głównemu PCK w Warszawie. Czasie wojny mieścił się tutaj Lubelski Oddział PCK niosący pomoc ofiarom wojny i okupacji. Ponadto było tu Schronisko dla Inwalidów oraz rezydował Pełnomocnik Zarządu Głównego PCK. Po wojnie w części budynku znajdowało się Biuro Wojewódzkiego Komitetu Pomocy Warszawie i Ofiarom Wojny. W latach 1953 - 1987 dworek był siedzibą Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego. W 2002 r. rozpoczęto remont, a w grudniu 2003 r. budynek przejął Instytut Europy Środkowo-Wschodniej.

Obiekt wpisany do Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta Lublin w poz. 1020.