Pogrom białostocki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
początek |
m dz, drobne merytoryczne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Pogrom białostocki''' miał miejsce w dniach 14-16 czerwca [[1906]] roku. |
'''Pogrom białostocki''' miał miejsce w dniach 14-16 czerwca [[1906]] roku. |
||
'''Geneza''' |
'''Geneza''' |
||
W dniu 11 czerwca, prawdopodobnie z inspiracji rosyjskiego komisarza Szeremieta, zamordowany został policjant Derkacz, który często sprzeciwiał się antysemickim zachowaniom Szeremieta. W dniu 14 czerwca po raz pierwszy od 65 lat władze rosyjskie pozwoliły katolikom na procesję przez Rynek w dniu święta Bożego Ciała. W trakcie katolickiego pochodu doszło do wybuchu bomby wśród procesji, w wyniku której zabita została jedna osoba. W tym czasie miał miejsce drugi konkurencyjny pochód zorganizowany przez władze rosyjskie dla uczczenia wcielenia ludności wyznania greko-katolickiej do prawosławia. Władze rosyjskie, w urzędowych komunikatach ogłosiły, że do prawosławnego pochodu otworzono ogień i oskarżyły o zamach ludność żydowską (która stanowiła w tym czasie 66% ludności miasta). |
W dniu 11 czerwca, prawdopodobnie z inspiracji rosyjskiego komisarza Szeremieta, zamordowany został policjant Derkacz, który często sprzeciwiał się antysemickim zachowaniom Szeremieta. W dniu 14 czerwca po raz pierwszy od 65 lat władze rosyjskie pozwoliły katolikom na procesję przez Rynek w dniu święta Bożego Ciała. W trakcie katolickiego pochodu doszło do wybuchu bomby wśród procesji, w wyniku której zabita została jedna osoba. W tym czasie miał miejsce drugi konkurencyjny pochód zorganizowany przez władze rosyjskie dla uczczenia wcielenia ludności wyznania greko-katolickiej do prawosławia. Władze rosyjskie, w urzędowych komunikatach ogłosiły, że do prawosławnego pochodu otworzono ogień i oskarżyły o zamach ludność żydowską (która stanowiła w tym czasie 66% ludności miasta). |
||
Wersja z 21:32, 25 sty 2009
Pogrom białostocki miał miejsce w dniach 14-16 czerwca 1906 roku.
Geneza W dniu 11 czerwca, prawdopodobnie z inspiracji rosyjskiego komisarza Szeremieta, zamordowany został policjant Derkacz, który często sprzeciwiał się antysemickim zachowaniom Szeremieta. W dniu 14 czerwca po raz pierwszy od 65 lat władze rosyjskie pozwoliły katolikom na procesję przez Rynek w dniu święta Bożego Ciała. W trakcie katolickiego pochodu doszło do wybuchu bomby wśród procesji, w wyniku której zabita została jedna osoba. W tym czasie miał miejsce drugi konkurencyjny pochód zorganizowany przez władze rosyjskie dla uczczenia wcielenia ludności wyznania greko-katolickiej do prawosławia. Władze rosyjskie, w urzędowych komunikatach ogłosiły, że do prawosławnego pochodu otworzono ogień i oskarżyły o zamach ludność żydowską (która stanowiła w tym czasie 66% ludności miasta).
Przebieg Władze rosyjskie sprowadziły do miasta oddziały armii carskiej, która otworzyła ogień do ludności żydowskiej. Pierwszy dzień pogromu miał charakter chaotyczny, natomiast następne, wg przekazów wyglądały na zorganizowaną operację wojskową. Największe starcia, w których brali rosyjscy kolejarze i robotnicy budowlani, miały miejsce w rejonie dworca kolejowego. Pogrom skończył się natychmiast gdy wycofano z miasta rosyjskie wojsko.
Efekty W wyniku pogromu śmierć poniosło 88 osób, w tym 82 Żydów. Pogrom był przedmiotem licznych artykułów prasowych oraz odezwy PPS potępiających zajścia do jakich doszło w mieście. W czerwcu 1908 roku odbył się proces sprawców, który jednak spotkał się z krytyką prasy, uznającą, że prawdziwi inspiratorzy zajść w mieście nie zostali postawieni przed sądem.
Opinie W publikacjach naukowych powtarza się opinia o sprowokowaniu pogromu przez władze rosyjskie, inspirujących całą falę takich wydarzeń, poczynając od pogromu w Kiszyniowie w 1903 roku, poprzez wydarzenia w 1905 roku w Odessie i Jekaterynosławiu.
Źródła:
- P.Korzec, Pogrom Białostocki w 1906 r. i jego polityczne reperkusje, "Rocznik Białostocki", t. III, Białystok 1962, s. 149 - 182.
- Adam Dobroński (1991), Pogrom białostocki 1906 r. w świetle prasy polskiej "Białostocczyzna", nr 4, s. 15.