Zamek w Mielniku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia: drobne redakcyjne |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Wzmianki o zamku w Mielniku pojawiają się nielicznych źródłach z XIV i XV wieku oraz częściej w XVI wieku. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1379 roku i sporządził ją kronikarz krzyżackiego Wigand z Marburga, który wspomniał o próbie oblężenia litewskiego wtedy grodu w czasie powrotu Krzyżaków z wyprawy na [[Kamieniec Litewski]]. Na terenie zamku dolnego nie stwierdzono zbyt intensywnego osadnictwa z wieku XII i XIII. W [[1382]] roku, a także na mocy decyzji Władysława Jagiełły w 1391 roku, gród przejął książę mazowiecki [[Janusz I Starszy]]. Przed 1420 rokiem prawdopodobnie książę Witold ufundował w dolnej części zamku katolicki kościół pw Bożego Ciała, Wniebowzięcia NMP, św. Mikołaja i Wszystkich Świętych. Charakter obronny dolnej części zamku nadano prawdopodobnie dopiero w XV wieku, być może w czasów posiadania go w latach 1430-1444 przez księcia mazowieckiego [[Bolesław IV warszawski|Bolesława IV warszawskiego]], od którego zamek kupił król [[Kazimierz IV Jagiellończyk]]. Powstał wtedy wał drewniano ziemny o grubości około 3 metrów na kamiennej ławie z wieżą od strony północnej. Na pozostałościach tego wału znajduje się obecnie wschodnia część kościoła św. Trójcy. Zamek górny znajdował się od zachodu w wyższej partii góry i jego głównym budynkiem była kamienica wyposażona w dwie baszty. Oba człony oddzielała wieża, w której znajdowały się wrota. W 1486 roku na zamku przebywał [[Kazimierz Jagiellończyk]], a w 1501 roku na koronę polską oczekiwał tu [[Aleksander Jagiellończyk]]. Tego samego roku na zamku podpisano [[Unia mielnicka|Unię mielnicką]] między Królestwem Polskim i Wielkim Księstwem Litewskim. |
Wzmianki o zamku w Mielniku pojawiają się nielicznych źródłach z XIV i XV wieku oraz częściej w XVI wieku. Pierwsza wzmianka pochodzi z [[1379]] roku i sporządził ją kronikarz krzyżackiego [[Wigand z Marburga]], który wspomniał o próbie oblężenia litewskiego wtedy grodu w czasie powrotu Krzyżaków z wyprawy na [[Kamieniec Litewski]]. Na terenie zamku dolnego nie stwierdzono zbyt intensywnego osadnictwa z wieku XII i XIII. W [[1382]] roku, a także na mocy decyzji [[Władysław Jagiełło|Władysława Jagiełły]] w 1391 roku, gród przejął książę mazowiecki [[Janusz I Starszy]]. Przed 1420 rokiem prawdopodobnie książę Witold ufundował w dolnej części zamku katolicki kościół pw Bożego Ciała, Wniebowzięcia NMP, św. Mikołaja i Wszystkich Świętych. Charakter obronny dolnej części zamku nadano prawdopodobnie dopiero w XV wieku, być może w czasów posiadania go w latach 1430-1444 przez księcia mazowieckiego [[Bolesław IV warszawski|Bolesława IV warszawskiego]], od którego zamek kupił król [[Kazimierz IV Jagiellończyk]]. Powstał wtedy wał drewniano ziemny o grubości około 3 metrów na kamiennej ławie z wieżą od strony północnej. Na pozostałościach tego wału znajduje się obecnie wschodnia część kościoła św. Trójcy. Zamek górny znajdował się od zachodu w wyższej partii góry i jego głównym budynkiem była kamienica wyposażona w dwie baszty. Oba człony oddzielała wieża, w której znajdowały się wrota. W 1486 roku na zamku przebywał [[Kazimierz Jagiellończyk]], a w 1501 roku na koronę polską oczekiwał tu [[Aleksander Jagiellończyk]]. Tego samego roku na zamku podpisano [[Unia mielnicka|Unię mielnicką]] między Królestwem Polskim i Wielkim Księstwem Litewskim. |
||
W 1506 roku na zamku na koronę polską oczekiwał [[Zygmunt Stary]]. W czasach jego panowania zamek przebudowano na rezydencję [[Architektura renesansu w Polsce|w stylu renesansowym]], przedkładając cechy reprezentacyjne nad obronne. Pracami kierował być może starosta mielnicki Nikodem Janowicz Świecko [[Dąbrowa (herb szlachecki)|herbu Dąbrowa]]. W części południowo-zachodniej zamku dolnego zbudowano dwukomorowy piec. W tym też okresie nadsypano ''plateau'' części wzgórza w kierunku północnym i wschodnim, poszerzając obszar zajmowany przez zamek dolny i niwelując starszy wał. W południowo-wschodniej części poszerzonego wzgórza powstał nowy dom zamkowy. Budynek na zamku górnym ozdobiono renesansowymi dekoracjami, a do 1551 roku rozebrano baszty oraz wieżę drewnianą broniącą przejazdu z zamku niskiego na wysoki, na jej miejscu wzniesiono nowy murowany budynek mieszkalny. W 1545 na zamku więzieni byli kniaziowie moskiewscy: Fiedor Owczyna, Jendriej Palecki, Michałko Oboleński. |
W 1506 roku na zamku na koronę polską oczekiwał [[Zygmunt Stary]]. W czasach jego panowania zamek przebudowano na rezydencję [[Architektura renesansu w Polsce|w stylu renesansowym]], przedkładając cechy reprezentacyjne nad obronne. Pracami kierował być może starosta mielnicki Nikodem Janowicz Świecko [[Dąbrowa (herb szlachecki)|herbu Dąbrowa]]. W części południowo-zachodniej zamku dolnego zbudowano dwukomorowy piec. W tym też okresie nadsypano ''plateau'' części wzgórza w kierunku północnym i wschodnim, poszerzając obszar zajmowany przez zamek dolny i niwelując starszy wał. W południowo-wschodniej części poszerzonego wzgórza powstał nowy dom zamkowy. Budynek na zamku górnym ozdobiono renesansowymi dekoracjami, a do 1551 roku rozebrano baszty oraz wieżę drewnianą broniącą przejazdu z zamku niskiego na wysoki, na jej miejscu wzniesiono nowy murowany budynek mieszkalny. W 1545 na zamku więzieni byli kniaziowie moskiewscy: Fiedor Owczyna, Jendriej Palecki, Michałko Oboleński. |
||
Wersja z 12:19, 28 paź 2010
_G%C3%B3ra_Zamkowa.jpg) Widok na Górę Zamkową w Mielniku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy |
XV wiek |
| Ważniejsze przebudowy |
przed 1551 |
| Zniszczono |
1657 |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Zamek w Mielniku – nieistniejący obecnie zamek w Mielniku, powstający od XV wieku i rozbudowany w stylu renesansowym w XVI wieku. Zniszczony został w połowie XVII wieku. W stanie ruiny zachował się kościół zamkowy.
Historia
Wzmianki o zamku w Mielniku pojawiają się nielicznych źródłach z XIV i XV wieku oraz częściej w XVI wieku. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1379 roku i sporządził ją kronikarz krzyżackiego Wigand z Marburga, który wspomniał o próbie oblężenia litewskiego wtedy grodu w czasie powrotu Krzyżaków z wyprawy na Kamieniec Litewski. Na terenie zamku dolnego nie stwierdzono zbyt intensywnego osadnictwa z wieku XII i XIII. W 1382 roku, a także na mocy decyzji Władysława Jagiełły w 1391 roku, gród przejął książę mazowiecki Janusz I Starszy. Przed 1420 rokiem prawdopodobnie książę Witold ufundował w dolnej części zamku katolicki kościół pw Bożego Ciała, Wniebowzięcia NMP, św. Mikołaja i Wszystkich Świętych. Charakter obronny dolnej części zamku nadano prawdopodobnie dopiero w XV wieku, być może w czasów posiadania go w latach 1430-1444 przez księcia mazowieckiego Bolesława IV warszawskiego, od którego zamek kupił król Kazimierz IV Jagiellończyk. Powstał wtedy wał drewniano ziemny o grubości około 3 metrów na kamiennej ławie z wieżą od strony północnej. Na pozostałościach tego wału znajduje się obecnie wschodnia część kościoła św. Trójcy. Zamek górny znajdował się od zachodu w wyższej partii góry i jego głównym budynkiem była kamienica wyposażona w dwie baszty. Oba człony oddzielała wieża, w której znajdowały się wrota. W 1486 roku na zamku przebywał Kazimierz Jagiellończyk, a w 1501 roku na koronę polską oczekiwał tu Aleksander Jagiellończyk. Tego samego roku na zamku podpisano Unię mielnicką między Królestwem Polskim i Wielkim Księstwem Litewskim.
W 1506 roku na zamku na koronę polską oczekiwał Zygmunt Stary. W czasach jego panowania zamek przebudowano na rezydencję w stylu renesansowym, przedkładając cechy reprezentacyjne nad obronne. Pracami kierował być może starosta mielnicki Nikodem Janowicz Świecko herbu Dąbrowa. W części południowo-zachodniej zamku dolnego zbudowano dwukomorowy piec. W tym też okresie nadsypano plateau części wzgórza w kierunku północnym i wschodnim, poszerzając obszar zajmowany przez zamek dolny i niwelując starszy wał. W południowo-wschodniej części poszerzonego wzgórza powstał nowy dom zamkowy. Budynek na zamku górnym ozdobiono renesansowymi dekoracjami, a do 1551 roku rozebrano baszty oraz wieżę drewnianą broniącą przejazdu z zamku niskiego na wysoki, na jej miejscu wzniesiono nowy murowany budynek mieszkalny. W 1545 na zamku więzieni byli kniaziowie moskiewscy: Fiedor Owczyna, Jendriej Palecki, Michałko Oboleński.
W latach 60. XVI wieku zamek całkowicie spłonął, jednakże wiadomo, że był jeszcze później użytkowany jako dwór starościński. Najpoważniejsze zniszczenia miały miejsce w maju 1657 roku podczas Potopu szwedzkiego, gdy wojska siedmiogrodzkie Jerzego II Rakoczego spaliły zamek, gotycki kościół na zamku dolnym i miasto. Po odbudowie kościoła zmieniono jego wezwanie na św. Trójcy. Kościół w 1851 roku był opuszczony, a po powstaniu styczniowym, od 1871 r. funkcjonował krótko jako cerkiew, lecz po pożarze z 1915 roku i zniszczeniu w 1940 r. zakrystii (funkcjonującej jako kaplica) nie został odbudowany. Na samym szczycie zamku górnego znajdują się fundamenty rosyjskiej kapliczki z 1865 r.
Badania archeologiczne
- 1959: Irena Górska
- 1988: Łukasz Rejniewicz
- 1989: Urszula Perlikowska-Puszkarska
- 2007: Aldona Andrzejewska, Andrzej Andrzejewski
- 2008: Aldona Andrzejewska
- 2010: Aldona Andrzejewska, Łukasz Reczulski, Artur Ginter
Bibliografia
- Michaluk Dorota, Rozwój układu przestrzennego Mielnika w XIII-XVIII wieku [w:] "Studia białostockie", t. 4: 1994, Białystok 1994, str. 25-50.
- Andrzejewska Aldona, Andrzejewski Aleksander, Ogrzewanie hypocaustum na zamku w Mielniku nad Bugiem [w:] "Heretyczka praeteriti. Additamenta archaeologica et historica dedicata Ioanni Gurba Octogesimo. Praca dedykowana doc. dr Janowi Gurbie w osiemdziesiątą rocznicę urodzin", red. Halina Taras, Anna Zakościelna, str. 457-463.
- Andrzejewska Aldona, Wzgórze zamkowe w Mielniku w świetle ostatnich badań terenowych [w:] "Podlaskie Zeszyty Archeologiczne", z. 4: 2008, Białystok 2008, str. 223-245.