Łopie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Po raz pierwszy zostało wymienione w 1591 r. Miejscowość należała do [[Czaccy|Czackich]]. Mieszkańcy są w większości polskiego pochodzenia, ale język polski znają głównie ludzie starsi. Jeszcze w 1920 roku Łopie zamieszkiwało 55% Polaków, a w niektórych okolicznych parafiach (gminach) jak Kiejdany, Wędziagoła, Łopie, Skorule, Pacunele i Wodokty Polacy stanowili 80-90% wszystkich mieszkańców. Zanik polskości spowodowały represje i szykany litewskie w okresie międzywojennym ([[Lituanizacja]]), powojennw wypędzenia ("repatriacje") do centralnej Polski, wywózki na Wschód oraz eliminowanie wszelkich form polskiego szkolnictwa i życia kulturalnego w okresie międzywojennym i powojennym. |
Po raz pierwszy zostało wymienione w [[1591]] r. Miejscowość należała do [[Czaccy|Czackich]], potem do starosty Siwickiego, następnie przeszła do Ratowtów, a w XIX wieku własność Kacpra i Józefy Sokołowskich. Mieszkańcy są w większości polskiego pochodzenia, ale język polski znają głównie ludzie starsi. Jeszcze w 1920 roku Łopie zamieszkiwało 55% Polaków, a w niektórych okolicznych parafiach (gminach) jak Kiejdany, Wędziagoła, Łopie, Skorule, Pacunele i Wodokty Polacy stanowili 80-90% wszystkich mieszkańców. Zanik polskości spowodowały represje i szykany litewskie w okresie międzywojennym ([[Lituanizacja]]), powojennw wypędzenia ("repatriacje") do centralnej Polski, wywózki na Wschód oraz eliminowanie wszelkich form polskiego szkolnictwa i życia kulturalnego w okresie międzywojennym i powojennym. |
||
== Zabytki == |
== Zabytki == |
||
Wersja z 14:27, 22 maj 2015
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Okręg | |||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||
Położenie na mapie Litwy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:airport} | |||
Łopie (lt. Lapės, co po litewsku znaczy "lisy") - miasteczko kilka kilometrów na północ od Kowna, położone na prawym brzegu Wilij, na historycznej sienkiewiczowskiej (w szerokim znaczeniu) Laudzie.
Historia
Po raz pierwszy zostało wymienione w 1591 r. Miejscowość należała do Czackich, potem do starosty Siwickiego, następnie przeszła do Ratowtów, a w XIX wieku własność Kacpra i Józefy Sokołowskich. Mieszkańcy są w większości polskiego pochodzenia, ale język polski znają głównie ludzie starsi. Jeszcze w 1920 roku Łopie zamieszkiwało 55% Polaków, a w niektórych okolicznych parafiach (gminach) jak Kiejdany, Wędziagoła, Łopie, Skorule, Pacunele i Wodokty Polacy stanowili 80-90% wszystkich mieszkańców. Zanik polskości spowodowały represje i szykany litewskie w okresie międzywojennym (Lituanizacja), powojennw wypędzenia ("repatriacje") do centralnej Polski, wywózki na Wschód oraz eliminowanie wszelkich form polskiego szkolnictwa i życia kulturalnego w okresie międzywojennym i powojennym.
Zabytki
- Kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela zbudowany w 1620 r. w stylu renesansowym, ufundowany przez kasztelana witebskiego Lackiego.
- Cmentarz z licznymi polskimi nagrobkami
- ↑ Kauno apskrities kaimo gyvenamosios vietovės ir jų gyventojai. Wilno: Urząd Statystyczny Rządu Republiki Litewskiej, 2002. ISBN 9986-589-85-1.
Linki zewnętrzne
- Łopie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 722.
- Jadwiga Gojlewicz o Łopiach współczesnych
- Jadwiga Gojlewicz, Moja mała ojczyzna
- Jadwiga Gojlewicz, Wspomnienia w polskim dialekcie Kowieńszczyzny o Łopiach i pobliskich Lepszyszkach (nagranie), Archiwum Historii Mówionej
- Oficjalna strona Łopi (w języku litewskim)