Wikipedia:Artykuły na Medal/archiwum/2012-09

Archiwum artykułów, które zostały umieszczone na stronie głównej w rubryce Artykuł na Medal.

2012-09-01[edytuj | edytuj kod]

Obrona Wybrzeża – formacja Wojska Polskiego podczas kampanii wrześniowej 1939, powstała poprzez przekształcenie się Floty i Obszaru Nadmorskiego. Pod względem organizacyjnym odpowiadała korpusowi i składała się ze wszystkich sił polskich stacjonujących na Pomorzu Gdańskim. W dniach 1 września – 1 października prowadziła działania obronne podczas agresji III Rzeszy. Dowództwo Obrony Wybrzeża mieściło się na Helu, a jego dowódcą był kontradmirał Józef Unrug. 30 lipca 1939 roku Generalny Inspektor Sił Zbrojnych wydał rozkaz dotyczący obrony Wybrzeża. Za najważniejsze uznano utrudnienie komunikacji III Rzeszy z Prusami Wschodnimi, obronę portów Gdynia i Hel, uniemożliwienie przejęcia Kępy Oksywskiej oraz utrudnienie nieprzyjacielowi posuwania linii frontu już na dalekich przedpolach. W związku z nieuniknionym konfliktem zbrojnym Kierownictwo Marynarki Wojennej oraz podległe mu Dowództwo Floty przygotowały plany obronne dla Wybrzeża.

2012-09-02[edytuj | edytuj kod]

Okręty podwodne typu Tang – pierwszy po drugiej wojnie światowej typ amerykańskich okrętów podwodnych, którego konstrukcję oparto w dużej mierze na rezultatach badań przejętych po zakończeniu wojny niemieckich okrętów typu XXI. Jednostki typu Tang stanowiły pierwszą konstrukcję opracowaną przy uwzględnieniu wymogu osiągania większych prędkości pod wodą niż na powierzchni. Były one jednak typem przejściowym, w oczekiwaniu na zakończenie programu badawczo-konstrukcyjnego jeszcze nowocześniejszych okrętów o zamkniętym cyklu napędowym. Charakteryzowała je opływowa konstrukcja kadłuba, rezygnacja z wszelkich występów w kadłubie, w tym działa, duża moc silników i bardzo duża pojemność akumulatorów. Sześć zbudowanych okrętów tego typu – "Tang", "Trigger", "Wahoo", "Trout", "Gudgeon" i "Harder" – nosiło nazwy jednostek zatopionych w trakcie drugiej wojny światowej. Podczas zimnej wojny okręty te prowadziły typową dla tej epoki działalność szkoleniową i operacyjną, w tym operacje specjalne. Cztery z sześciu okrętów tego typu zostały po zakończeniu służby w United States Navy wydzierżawione lub sprzedane do Włoch i Turcji, gdzie ostatecznie zakończyły służbę w późnych latach 80. XX wieku i na początku XXI wieku.

2012-09-03[edytuj | edytuj kod]

Stephen Roger "Steve" Bruce (ur. 31 grudnia 1960 w Corbridge w Northumberland) – angielski trener piłkarski, wcześniej piłkarz, obecnie prowadzi Hull City. W dzieciństwie był obiecującym zawodnikiem, jednak został odrzucony przez kilka zawodowych klubów. Był już skłonny całkowicie się wycofać, ale w tym czasie otrzymał ofertę testów w zespole Gillingham. Przed przejściem w roku 1984 do Norwich City zagrał w tym klubie ponad 200 meczów. W 1987 przeszedł do Manchesteru United. Grając w tym klubie został mistrzem Anglii, zdobył Puchar kraju, Puchar Ligi i Puchar Zdobywców Pucharów. Swoją karierę trenerską rozpoczynał w Sheffield United, następnie przez krótki czas prowadził Huddersfield Town, Wigan Athletic oraz Crystal Palace, po czym, w roku 2001 został szkoleniowcem Birminghamu City. W czasie niemal sześciu lat pracy w tej drużynie dwukrotnie awansował z nią do Premier League, jednak w roku 2007 zrezygnował z funkcji trenera, po czym zaczął ponownie pracować w Wigan Athletic. Dwa lata później opuścił ten zespół i został szkoleniowcem Sunderlandu, który prowadził do listopada 2011. W czerwcu następnego roku podpisał kontrakt z Hull City.

2012-09-04[edytuj | edytuj kod]

Kobe Bean Bryant (ur. 23 sierpnia 1978 roku w Filadelfii) – amerykański koszykarz, grający na pozycji rzucającego obrońcy. Od początku zawodowej kariery zawodnik Los Angeles Lakers. Do National Basketball Association trafił tuż po skończeniu szkoły średniej Lower Merion High School. Został w nim wybrany z numerem 13 przez Charlotte Hornets, jednak niecały tydzień później wymieniono go z Los Angeles Lakers za Vlade Divaca. Razem z Shaquille'em O'Nealem poprowadził zespół do trzech mistrzostw z rzędu w latach 2000–2002. Po odejściu z Lakers O'Neala po przegranych Finałach 2004, Bryant został główną postacią klubu. W sezonach 2005/06 i 2006/07 był królem strzelców ligi. W 2006 roku, w meczu przeciwko Toronto Raptors zdobył 81 punktów, co jest drugim najwyższym osiągnięciem w historii ligi. Został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem sezonu 2007/08. Po przegranych finałach w 2008, poprowadził Lakers do dwóch kolejnych tytułów mistrzowskich w 2009 i 2010, zostając najlepszym zawodnikiem obu finałów. Bryant jest także członkiem kadry narodowej i olimpijskiej Stanów Zjednoczonych, z którą w 2007 roku wygrał mistrzostwa Ameryki organizowane przez FIBA oraz dwukrotnie zdobył z nią złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie i Londynie.

2012-09-05[edytuj | edytuj kod]

Robert Nesta "Bob" Marley (ur. 6 lutego 1945 w Nine Mile, zm. 11 maja 1981 w Miami) – jamajski wokalista, wykonawca muzyki reggae, zaś na początkowym etapie kariery – ska i rocksteady; współzałożyciel, główny wokalista i gitarzysta rytmiczny grupy The Wailers. Osobie i twórczości Marleya przypisuje się ogólnoświatową popularyzację muzyki reggae, ruchu Rastafari oraz idei panafrykanizmu w latach siedemdziesiątych. Wydana przez Island Records pośmiertna kompilacja jego największych przebojów pt. Legend pozostaje do dziś najlepiej sprzedającą się płytą reggae wszech czasów (ponad 25 mln sprzedanych egzemplarzy). Najpopularniejsze utwory Marleya, niejednokrotnie notowane w czołówkach brytyjskich i amerykańskich list przebojów, to m.in.: "Buffalo Soldier", "Could You Be Loved", "Exodus", "Get Up, Stand Up", "I Shot the Sheriff", "Iron Lion Zion", "Is This Love", "Jamming", "Lively Up Yourself", "Natural Mystic", "No Woman, No Cry", "One Love", Redemption Song", "Roots, Rock, Reggae", "Satisfy My Soul", "So Much Trouble in the World", "Stir It Up", "Three Little Birds", "Waiting in Vain".

2012-09-06[edytuj | edytuj kod]

Jangczuanozaur – rodzaj dinozaura z rodziny sinraptorów, umieszczanej w nadrodzinie allozauroidów. Wyróżnia się 2 lub 3 gatunki, mierzące 8 i 7 m długości, przez pewien czas w rodzaju tym umieszczano jeszcze gatunek zaliczany obecnie do pokrewnego sinraptora. Zwierzę miało potężną czaszkę o dwóch parach okien przedoczodołowych, liczne zęby. Miednica cechowała się między innymi dużym otworem zasłonionym. Kość piszczelowa nieznacznie tylko ustępowała rozmiarami kości udowej. Kończyny przednie były znacznie mniejsze od tylnych. Dinozaur żył w jurze późnej na terenie dzisiejszej chińskiej prowincji Syczuan, od powiatu której bierze on swą nazwę rodzajową. Wchodzi w skład tzw. zespołu fauny mamenchizaura. Wymieniony rodzaj zauropoda mógł stanowić jego pożywienie.

2012-09-07[edytuj | edytuj kod]

HMS Hood – brytyjski krążownik liniowy z okresu międzywojennego i II wojny światowej, ostatni i najpotężniejszy okręt tej klasy zbudowany dla Royal Navy. Zaprojektowany jako jedna z czterech jednostek typu Admiral. Zwodowano go 22 sierpnia 1918 roku, nadając imię na cześć admirała Samuela Hooda (1724–1816). Do służby wszedł w 1920 roku, jako jedyny okręt swojego typu, gdyż budowę trzech kolejnych ostatecznie zarzucono. Podczas konferencji waszyngtońskiej (listopad 1921 – luty 1922) Wielka Brytania uzyskała zgodę na zachowanie „Hooda” w służbie, pomimo że jego wyporność przekraczała maksymalny limit 35 000 ton angielskich (ts) ustalony dla jednostek tej klasy. W okresie międzywojennym krążownik, będący jako największy okręt świata swoistą wizytówką Royal Navy, odbył szereg rejsów szkoleniowych i reprezentacyjnych, w tym dookoła świata w latach 1923–1924. Po wybuchu II wojny światowej operował początkowo na północnym Atlantyku przeciwko niemieckim rajderom i łamaczom blokady. Po kapitulacji Francji przebazowano go do Gibraltaru, gdzie wszedł w skład Force H. 21 maja 1941 roku wypłynął z bazy, rozpoczynając tym samym swój ostatni rejs. Trzy dni starł się w Cieśninie Duńskiej z niemieckim pancernikiem „Bismarck” i towarzyszącym mu ciężkim krążownikiem „Prinz Eugen”. Po krótkim pojedynku artyleryjskim na dużym dystansie, celny pocisk spowodował eksplozję wewnętrzną w rufowej części „Hooda”, która całkowicie zniszczyła okręt. Z liczącej 1418 osób załogi uratowano jedynie trzech marynarzy.

2012-09-08[edytuj | edytuj kod]

Lambertus "Bert" van Marwijk (ur. 19 maja 1952 w Deventer) – holenderski trener piłkarski i były piłkarz, grał na pozycjach ofensywnego pomocnika (skrzydłowego) lub napastnika. Był zawodnikiem m.in. AZ Alkmaar, z którym zdobył Puchar Holandii, a także MVV Maastricht i Fortuny Sittard. W 1975 zagrał jeden mecz w reprezentacji Holandii. W latach 2008–2012 był selekcjonerem reprezentacji Holandii. Jako trzeci szkoleniowiec w historii – po Rinusie Michelsie i Ernscie Happelu – zagrał z nią w finale mistrzostw świata (Mundial 2010). Podobnie jak jego poprzednikom, jemu także nie udało się wygrać ostatniego meczu turnieju (0:1 z Hiszpanią). Za jego kadencji drużyna narodowa zajęła pierwsze miejsce w rankingu FIFA (sierpień 2011); nigdy wcześniej nie była tak wysoko. Awansował z nią również do Euro 2012, jednak tam jego podopieczni zaliczyli jedną z największych porażek w historii holenderskiego piłkarstwa: po raz pierwszy od 1980 nie wyszli z grupy w czasie mistrzostw Europy.

2012-09-09[edytuj | edytuj kod]

Okręty podwodne typu Tang – pierwszy po drugiej wojnie światowej typ amerykańskich okrętów podwodnych, którego konstrukcję oparto w dużej mierze na rezultatach badań przejętych po zakończeniu wojny niemieckich okrętów typu XXI. Jednostki typu Tang stanowiły pierwszą konstrukcję opracowaną przy uwzględnieniu wymogu osiągania większych prędkości pod wodą niż na powierzchni. Były one jednak typem przejściowym, w oczekiwaniu na zakończenie programu badawczo-konstrukcyjnego jeszcze nowocześniejszych okrętów o zamkniętym cyklu napędowym. Charakteryzowała je opływowa konstrukcja kadłuba, rezygnacja z wszelkich występów w kadłubie, w tym działa, duża moc silników i bardzo duża pojemność akumulatorów. Sześć zbudowanych okrętów tego typu – "Tang", "Trigger", "Wahoo", "Trout", "Gudgeon" i "Harder" – nosiło nazwy jednostek zatopionych w trakcie drugiej wojny światowej. Podczas zimnej wojny okręty te prowadziły typową dla tej epoki działalność szkoleniową i operacyjną, w tym operacje specjalne. Cztery z sześciu okrętów tego typu zostały po zakończeniu służby w United States Navy wydzierżawione lub sprzedane do Włoch i Turcji, gdzie ostatecznie zakończyły służbę w późnych latach 80. XX wieku i na początku XXI wieku.

2012-09-10[edytuj | edytuj kod]

Stephen Roger "Steve" Bruce (ur. 31 grudnia 1960 w Corbridge w Northumberland) – angielski trener piłkarski, wcześniej piłkarz, obecnie prowadzi Hull City. W dzieciństwie był obiecującym zawodnikiem, jednak został odrzucony przez kilka zawodowych klubów. Był już skłonny całkowicie się wycofać, ale w tym czasie otrzymał ofertę testów w zespole Gillingham. Przed przejściem w roku 1984 do Norwich City zagrał w tym klubie ponad 200 meczów. W 1987 przeszedł do Manchesteru United. Grając w tym klubie został mistrzem Anglii, zdobył Puchar kraju, Puchar Ligi i Puchar Zdobywców Pucharów. Swoją karierę trenerską rozpoczynał w Sheffield United, następnie przez krótki czas prowadził Huddersfield Town, Wigan Athletic oraz Crystal Palace, po czym, w roku 2001 został szkoleniowcem Birminghamu City. W czasie niemal sześciu lat pracy w tej drużynie dwukrotnie awansował z nią do Premier League, jednak w roku 2007 zrezygnował z funkcji trenera, po czym zaczął ponownie pracować w Wigan Athletic. Dwa lata później opuścił ten zespół i został szkoleniowcem Sunderlandu, który prowadził do listopada 2011. W czerwcu następnego roku podpisał kontrakt z Hull City.

2012-09-11[edytuj | edytuj kod]

Kobe Bean Bryant (ur. 23 sierpnia 1978 roku w Filadelfii) – amerykański koszykarz, grający na pozycji rzucającego obrońcy. Od początku zawodowej kariery zawodnik Los Angeles Lakers. Do National Basketball Association trafił tuż po skończeniu szkoły średniej Lower Merion High School. Został w nim wybrany z numerem 13 przez Charlotte Hornets, jednak niecały tydzień później wymieniono go z Los Angeles Lakers za Vlade Divaca. Razem z Shaquille'em O'Nealem poprowadził zespół do trzech mistrzostw z rzędu w latach 2000–2002. Po odejściu z Lakers O'Neala po przegranych Finałach 2004, Bryant został główną postacią klubu. W sezonach 2005/06 i 2006/07 był królem strzelców ligi. W 2006 roku, w meczu przeciwko Toronto Raptors zdobył 81 punktów, co jest drugim najwyższym osiągnięciem w historii ligi. Został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem sezonu 2007/08. Po przegranych finałach w 2008, poprowadził Lakers do dwóch kolejnych tytułów mistrzowskich w 2009 i 2010, zostając najlepszym zawodnikiem obu finałów. Bryant jest także członkiem kadry narodowej i olimpijskiej Stanów Zjednoczonych, z którą w 2007 roku wygrał mistrzostwa Ameryki organizowane przez FIBA oraz dwukrotnie zdobył z nią złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie i Londynie.

2012-09-12[edytuj | edytuj kod]

Chrono Trigger – japońska komputerowa gra fabularna stworzona i wydana przez Square na konsolę Super Nintendo Entertainment System w 1995. Gra opowiada fikcyjną historię grupy młodzieży, która podróżuje w czasie, aby zapobiec zniszczeniu świata. Nowszą wersję, z drobnymi zmianami, wydano na konsolę Nintendo DS 20 listopada 2008. Grę wydano także na telefony komórkowe w usłudze PlayStation Network oraz usłudze Virtual Console na Nintendo Wii. Zespołowi produkującemu Chrono Trigger przewodniczyło trzech projektantów: Hironobu Sakaguchi, twórca serii Final Fantasy oraz Yūji Horii i Akira Toriyama, dwójka projektantów znanych ze swojej pracy nad serią gier Dragon Quest firmy Enix. Gra wyprodukowana została przez Kazuhiko Aoki. Masato Katō napisał większą część scenariusza, podczas gdy Yasunori Mitsuda przed swoją chorobą skomponował większą część muzyki do gry, po czym skomponowanie reszty utworów przekazał twórcy muzyki z Final Fantasy, Nobuo Uematsu.

2012-09-13[edytuj | edytuj kod]

Jangczuanozaur – rodzaj dinozaura z rodziny sinraptorów, umieszczanej w nadrodzinie allozauroidów. Wyróżnia się 2 lub 3 gatunki, mierzące 8 i 7 m długości, przez pewien czas w rodzaju tym umieszczano jeszcze gatunek zaliczany obecnie do pokrewnego sinraptora. Zwierzę miało potężną czaszkę o dwóch parach okien przedoczodołowych, liczne zęby. Miednica cechowała się między innymi dużym otworem zasłonionym. Kość piszczelowa nieznacznie tylko ustępowała rozmiarami kości udowej. Kończyny przednie były znacznie mniejsze od tylnych. Dinozaur żył w jurze późnej na terenie dzisiejszej chińskiej prowincji Syczuan, od powiatu której bierze on swą nazwę rodzajową. Wchodzi w skład tzw. zespołu fauny mamenchizaura. Wymieniony rodzaj zauropoda mógł stanowić jego pożywienie.

2012-09-14[edytuj | edytuj kod]

HMS Hood – brytyjski krążownik liniowy z okresu międzywojennego i II wojny światowej, ostatni i najpotężniejszy okręt tej klasy zbudowany dla Royal Navy. Zaprojektowany jako jedna z czterech jednostek typu Admiral. Zwodowano go 22 sierpnia 1918 roku, nadając imię na cześć admirała Samuela Hooda (1724–1816). Do służby wszedł w 1920 roku, jako jedyny okręt swojego typu, gdyż budowę trzech kolejnych ostatecznie zarzucono. Podczas konferencji waszyngtońskiej (listopad 1921 – luty 1922) Wielka Brytania uzyskała zgodę na zachowanie „Hooda” w służbie, pomimo że jego wyporność przekraczała maksymalny limit 35 000 ton angielskich (ts) ustalony dla jednostek tej klasy. W okresie międzywojennym krążownik, będący jako największy okręt świata swoistą wizytówką Royal Navy, odbył szereg rejsów szkoleniowych i reprezentacyjnych, w tym dookoła świata w latach 1923–1924. Po wybuchu II wojny światowej operował początkowo na północnym Atlantyku przeciwko niemieckim rajderom i łamaczom blokady. Po kapitulacji Francji przebazowano go do Gibraltaru, gdzie wszedł w skład Force H. 21 maja 1941 roku wypłynął z bazy, rozpoczynając tym samym swój ostatni rejs. Trzy dni starł się w Cieśninie Duńskiej z niemieckim pancernikiem „Bismarck” i towarzyszącym mu ciężkim krążownikiem „Prinz Eugen”. Po krótkim pojedynku artyleryjskim na dużym dystansie, celny pocisk spowodował eksplozję wewnętrzną w rufowej części „Hooda”, która całkowicie zniszczyła okręt. Z liczącej 1418 osób załogi uratowano jedynie trzech marynarzy.

2012-09-15[edytuj | edytuj kod]

Lambertus "Bert" van Marwijk (ur. 19 maja 1952 w Deventer) – holenderski trener piłkarski i były piłkarz, grał na pozycjach ofensywnego pomocnika (skrzydłowego) lub napastnika. Był zawodnikiem m.in. AZ Alkmaar, z którym zdobył Puchar Holandii, a także MVV Maastricht i Fortuny Sittard. W 1975 zagrał jeden mecz w reprezentacji Holandii. W latach 2008–2012 był selekcjonerem reprezentacji Holandii. Jako trzeci szkoleniowiec w historii – po Rinusie Michelsie i Ernscie Happelu – zagrał z nią w finale mistrzostw świata (Mundial 2010). Podobnie jak jego poprzednikom, jemu także nie udało się wygrać ostatniego meczu turnieju (0:1 z Hiszpanią). Za jego kadencji drużyna narodowa zajęła pierwsze miejsce w rankingu FIFA (sierpień 2011); nigdy wcześniej nie była tak wysoko. Awansował z nią również do Euro 2012, jednak tam jego podopieczni zaliczyli jedną z największych porażek w historii holenderskiego piłkarstwa: po raz pierwszy od 1980 nie wyszli z grupy w czasie mistrzostw Europy.

2012-09-16[edytuj | edytuj kod]

Okręty podwodne typu Tang – pierwszy po drugiej wojnie światowej typ amerykańskich okrętów podwodnych, którego konstrukcję oparto w dużej mierze na rezultatach badań przejętych po zakończeniu wojny niemieckich okrętów typu XXI. Jednostki typu Tang stanowiły pierwszą konstrukcję opracowaną przy uwzględnieniu wymogu osiągania większych prędkości pod wodą niż na powierzchni. Były one jednak typem przejściowym, w oczekiwaniu na zakończenie programu badawczo-konstrukcyjnego jeszcze nowocześniejszych okrętów o zamkniętym cyklu napędowym. Charakteryzowała je opływowa konstrukcja kadłuba, rezygnacja z wszelkich występów w kadłubie, w tym działa, duża moc silników i bardzo duża pojemność akumulatorów. Sześć zbudowanych okrętów tego typu – "Tang", "Trigger", "Wahoo", "Trout", "Gudgeon" i "Harder" – nosiło nazwy jednostek zatopionych w trakcie drugiej wojny światowej. Podczas zimnej wojny okręty te prowadziły typową dla tej epoki działalność szkoleniową i operacyjną, w tym operacje specjalne. Cztery z sześciu okrętów tego typu zostały po zakończeniu służby w United States Navy wydzierżawione lub sprzedane do Włoch i Turcji, gdzie ostatecznie zakończyły służbę w późnych latach 80. XX wieku i na początku XXI wieku.

2012-09-17[edytuj | edytuj kod]

Stephen Roger "Steve" Bruce (ur. 31 grudnia 1960 w Corbridge w Northumberland) – angielski trener piłkarski, wcześniej piłkarz, obecnie prowadzi Hull City. W dzieciństwie był obiecującym zawodnikiem, jednak został odrzucony przez kilka zawodowych klubów. Był już skłonny całkowicie się wycofać, ale w tym czasie otrzymał ofertę testów w zespole Gillingham. Przed przejściem w roku 1984 do Norwich City zagrał w tym klubie ponad 200 meczów. W 1987 przeszedł do Manchesteru United. Grając w tym klubie został mistrzem Anglii, zdobył Puchar kraju, Puchar Ligi i Puchar Zdobywców Pucharów. Swoją karierę trenerską rozpoczynał w Sheffield United, następnie przez krótki czas prowadził Huddersfield Town, Wigan Athletic oraz Crystal Palace, po czym, w roku 2001 został szkoleniowcem Birminghamu City. W czasie niemal sześciu lat pracy w tej drużynie dwukrotnie awansował z nią do Premier League, jednak w roku 2007 zrezygnował z funkcji trenera, po czym zaczął ponownie pracować w Wigan Athletic. Dwa lata później opuścił ten zespół i został szkoleniowcem Sunderlandu, który prowadził do listopada 2011. W czerwcu następnego roku podpisał kontrakt z Hull City.

2012-09-18[edytuj | edytuj kod]

Kobe Bean Bryant (ur. 23 sierpnia 1978 roku w Filadelfii) – amerykański koszykarz, grający na pozycji rzucającego obrońcy. Od początku zawodowej kariery zawodnik Los Angeles Lakers. Do National Basketball Association trafił tuż po skończeniu szkoły średniej Lower Merion High School. Został w nim wybrany z numerem 13 przez Charlotte Hornets, jednak niecały tydzień później wymieniono go z Los Angeles Lakers za Vlade Divaca. Razem z Shaquille'em O'Nealem poprowadził zespół do trzech mistrzostw z rzędu w latach 2000–2002. Po odejściu z Lakers O'Neala po przegranych Finałach 2004, Bryant został główną postacią klubu. W sezonach 2005/06 i 2006/07 był królem strzelców ligi. W 2006 roku, w meczu przeciwko Toronto Raptors zdobył 81 punktów, co jest drugim najwyższym osiągnięciem w historii ligi. Został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem sezonu 2007/08. Po przegranych finałach w 2008, poprowadził Lakers do dwóch kolejnych tytułów mistrzowskich w 2009 i 2010, zostając najlepszym zawodnikiem obu finałów. Bryant jest także członkiem kadry narodowej i olimpijskiej Stanów Zjednoczonych, z którą w 2007 roku wygrał mistrzostwa Ameryki organizowane przez FIBA oraz dwukrotnie zdobył z nią złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie i Londynie.

2012-09-19[edytuj | edytuj kod]

Chrono Trigger – japońska komputerowa gra fabularna stworzona i wydana przez Square na konsolę Super Nintendo Entertainment System w 1995. Gra opowiada fikcyjną historię grupy młodzieży, która podróżuje w czasie, aby zapobiec zniszczeniu świata. Nowszą wersję, z drobnymi zmianami, wydano na konsolę Nintendo DS 20 listopada 2008. Grę wydano także na telefony komórkowe w usłudze PlayStation Network oraz usłudze Virtual Console na Nintendo Wii. Zespołowi produkującemu Chrono Trigger przewodniczyło trzech projektantów: Hironobu Sakaguchi, twórca serii Final Fantasy oraz Yūji Horii i Akira Toriyama, dwójka projektantów znanych ze swojej pracy nad serią gier Dragon Quest firmy Enix. Gra wyprodukowana została przez Kazuhiko Aoki. Masato Katō napisał większą część scenariusza, podczas gdy Yasunori Mitsuda przed swoją chorobą skomponował większą część muzyki do gry, po czym skomponowanie reszty utworów przekazał twórcy muzyki z Final Fantasy, Nobuo Uematsu.

2012-09-20[edytuj | edytuj kod]

Jangczuanozaur – rodzaj dinozaura z rodziny sinraptorów, umieszczanej w nadrodzinie allozauroidów. Wyróżnia się 2 lub 3 gatunki, mierzące 8 i 7 m długości, przez pewien czas w rodzaju tym umieszczano jeszcze gatunek zaliczany obecnie do pokrewnego sinraptora. Zwierzę miało potężną czaszkę o dwóch parach okien przedoczodołowych, liczne zęby. Miednica cechowała się między innymi dużym otworem zasłonionym. Kość piszczelowa nieznacznie tylko ustępowała rozmiarami kości udowej. Kończyny przednie były znacznie mniejsze od tylnych. Dinozaur żył w jurze późnej na terenie dzisiejszej chińskiej prowincji Syczuan, od powiatu której bierze on swą nazwę rodzajową. Wchodzi w skład tzw. zespołu fauny mamenchizaura. Wymieniony rodzaj zauropoda mógł stanowić jego pożywienie.

2012-09-21[edytuj | edytuj kod]

HMS Hood – brytyjski krążownik liniowy z okresu międzywojennego i II wojny światowej, ostatni i najpotężniejszy okręt tej klasy zbudowany dla Royal Navy. Zaprojektowany jako jedna z czterech jednostek typu Admiral. Zwodowano go 22 sierpnia 1918 roku, nadając imię na cześć admirała Samuela Hooda (1724–1816). Do służby wszedł w 1920 roku, jako jedyny okręt swojego typu, gdyż budowę trzech kolejnych ostatecznie zarzucono. Podczas konferencji waszyngtońskiej (listopad 1921 – luty 1922) Wielka Brytania uzyskała zgodę na zachowanie „Hooda” w służbie, pomimo że jego wyporność przekraczała maksymalny limit 35 000 ton angielskich (ts) ustalony dla jednostek tej klasy. W okresie międzywojennym krążownik, będący jako największy okręt świata swoistą wizytówką Royal Navy, odbył szereg rejsów szkoleniowych i reprezentacyjnych, w tym dookoła świata w latach 1923–1924. Po wybuchu II wojny światowej operował początkowo na północnym Atlantyku przeciwko niemieckim rajderom i łamaczom blokady. Po kapitulacji Francji przebazowano go do Gibraltaru, gdzie wszedł w skład Force H. 21 maja 1941 roku wypłynął z bazy, rozpoczynając tym samym swój ostatni rejs. Trzy dni starł się w Cieśninie Duńskiej z niemieckim pancernikiem „Bismarck” i towarzyszącym mu ciężkim krążownikiem „Prinz Eugen”. Po krótkim pojedynku artyleryjskim na dużym dystansie, celny pocisk spowodował eksplozję wewnętrzną w rufowej części „Hooda”, która całkowicie zniszczyła okręt. Z liczącej 1418 osób załogi uratowano jedynie trzech marynarzy.

2012-09-22[edytuj | edytuj kod]

Lambertus "Bert" van Marwijk (ur. 19 maja 1952 w Deventer) – holenderski trener piłkarski i były piłkarz, grał na pozycjach ofensywnego pomocnika (skrzydłowego) lub napastnika. Był zawodnikiem m.in. AZ Alkmaar, z którym zdobył Puchar Holandii, a także MVV Maastricht i Fortuny Sittard. W 1975 zagrał jeden mecz w reprezentacji Holandii. W latach 2008–2012 był selekcjonerem reprezentacji Holandii. Jako trzeci szkoleniowiec w historii – po Rinusie Michelsie i Ernscie Happelu – zagrał z nią w finale mistrzostw świata (Mundial 2010). Podobnie jak jego poprzednikom, jemu także nie udało się wygrać ostatniego meczu turnieju (0:1 z Hiszpanią). Za jego kadencji drużyna narodowa zajęła pierwsze miejsce w rankingu FIFA (sierpień 2011); nigdy wcześniej nie była tak wysoko. Awansował z nią również do Euro 2012, jednak tam jego podopieczni zaliczyli jedną z największych porażek w historii holenderskiego piłkarstwa: po raz pierwszy od 1980 nie wyszli z grupy w czasie mistrzostw Europy.

2012-09-23[edytuj | edytuj kod]

Okręty podwodne typu Tang – pierwszy po drugiej wojnie światowej typ amerykańskich okrętów podwodnych, którego konstrukcję oparto w dużej mierze na rezultatach badań przejętych po zakończeniu wojny niemieckich okrętów typu XXI. Jednostki typu Tang stanowiły pierwszą konstrukcję opracowaną przy uwzględnieniu wymogu osiągania większych prędkości pod wodą niż na powierzchni. Były one jednak typem przejściowym, w oczekiwaniu na zakończenie programu badawczo-konstrukcyjnego jeszcze nowocześniejszych okrętów o zamkniętym cyklu napędowym. Charakteryzowała je opływowa konstrukcja kadłuba, rezygnacja z wszelkich występów w kadłubie, w tym działa, duża moc silników i bardzo duża pojemność akumulatorów. Sześć zbudowanych okrętów tego typu – "Tang", "Trigger", "Wahoo", "Trout", "Gudgeon" i "Harder" – nosiło nazwy jednostek zatopionych w trakcie drugiej wojny światowej. Podczas zimnej wojny okręty te prowadziły typową dla tej epoki działalność szkoleniową i operacyjną, w tym operacje specjalne. Cztery z sześciu okrętów tego typu zostały po zakończeniu służby w United States Navy wydzierżawione lub sprzedane do Włoch i Turcji, gdzie ostatecznie zakończyły służbę w późnych latach 80. XX wieku i na początku XXI wieku.

2012-09-24[edytuj | edytuj kod]

Stephen Roger "Steve" Bruce (ur. 31 grudnia 1960 w Corbridge w Northumberland) – angielski trener piłkarski, wcześniej piłkarz, obecnie prowadzi Hull City. W dzieciństwie był obiecującym zawodnikiem, jednak został odrzucony przez kilka zawodowych klubów. Był już skłonny całkowicie się wycofać, ale w tym czasie otrzymał ofertę testów w zespole Gillingham. Przed przejściem w roku 1984 do Norwich City zagrał w tym klubie ponad 200 meczów. W 1987 przeszedł do Manchesteru United. Grając w tym klubie został mistrzem Anglii, zdobył Puchar kraju, Puchar Ligi i Puchar Zdobywców Pucharów. Swoją karierę trenerską rozpoczynał w Sheffield United, następnie przez krótki czas prowadził Huddersfield Town, Wigan Athletic oraz Crystal Palace, po czym, w roku 2001 został szkoleniowcem Birminghamu City. W czasie niemal sześciu lat pracy w tej drużynie dwukrotnie awansował z nią do Premier League, jednak w roku 2007 zrezygnował z funkcji trenera, po czym zaczął ponownie pracować w Wigan Athletic. Dwa lata później opuścił ten zespół i został szkoleniowcem Sunderlandu, który prowadził do listopada 2011. W czerwcu następnego roku podpisał kontrakt z Hull City.

2012-09-25[edytuj | edytuj kod]

Kobe Bean Bryant (ur. 23 sierpnia 1978 roku w Filadelfii) – amerykański koszykarz, grający na pozycji rzucającego obrońcy. Od początku zawodowej kariery zawodnik Los Angeles Lakers. Do National Basketball Association trafił tuż po skończeniu szkoły średniej Lower Merion High School. Został w nim wybrany z numerem 13 przez Charlotte Hornets, jednak niecały tydzień później wymieniono go z Los Angeles Lakers za Vlade Divaca. Razem z Shaquille'em O'Nealem poprowadził zespół do trzech mistrzostw z rzędu w latach 2000–2002. Po odejściu z Lakers O'Neala po przegranych Finałach 2004, Bryant został główną postacią klubu. W sezonach 2005/06 i 2006/07 był królem strzelców ligi. W 2006 roku, w meczu przeciwko Toronto Raptors zdobył 81 punktów, co jest drugim najwyższym osiągnięciem w historii ligi. Został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem sezonu 2007/08. Po przegranych finałach w 2008, poprowadził Lakers do dwóch kolejnych tytułów mistrzowskich w 2009 i 2010, zostając najlepszym zawodnikiem obu finałów. Bryant jest także członkiem kadry narodowej i olimpijskiej Stanów Zjednoczonych, z którą w 2007 roku wygrał mistrzostwa Ameryki organizowane przez FIBA oraz dwukrotnie zdobył z nią złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie i Londynie.

2012-09-26[edytuj | edytuj kod]

Chrono Trigger – japońska komputerowa gra fabularna stworzona i wydana przez Square na konsolę Super Nintendo Entertainment System w 1995. Gra opowiada fikcyjną historię grupy młodzieży, która podróżuje w czasie, aby zapobiec zniszczeniu świata. Nowszą wersję, z drobnymi zmianami, wydano na konsolę Nintendo DS 20 listopada 2008. Grę wydano także na telefony komórkowe w usłudze PlayStation Network oraz usłudze Virtual Console na Nintendo Wii. Zespołowi produkującemu Chrono Trigger przewodniczyło trzech projektantów: Hironobu Sakaguchi, twórca serii Final Fantasy oraz Yūji Horii i Akira Toriyama, dwójka projektantów znanych ze swojej pracy nad serią gier Dragon Quest firmy Enix. Gra wyprodukowana została przez Kazuhiko Aoki. Masato Katō napisał większą część scenariusza, podczas gdy Yasunori Mitsuda przed swoją chorobą skomponował większą część muzyki do gry, po czym skomponowanie reszty utworów przekazał twórcy muzyki z Final Fantasy, Nobuo Uematsu.

2012-09-27[edytuj | edytuj kod]

Jangczuanozaur – rodzaj dinozaura z rodziny sinraptorów, umieszczanej w nadrodzinie allozauroidów. Wyróżnia się 2 lub 3 gatunki, mierzące 8 i 7 m długości, przez pewien czas w rodzaju tym umieszczano jeszcze gatunek zaliczany obecnie do pokrewnego sinraptora. Zwierzę miało potężną czaszkę o dwóch parach okien przedoczodołowych, liczne zęby. Miednica cechowała się między innymi dużym otworem zasłonionym. Kość piszczelowa nieznacznie tylko ustępowała rozmiarami kości udowej. Kończyny przednie były znacznie mniejsze od tylnych. Dinozaur żył w jurze późnej na terenie dzisiejszej chińskiej prowincji Syczuan, od powiatu której bierze on swą nazwę rodzajową. Wchodzi w skład tzw. zespołu fauny mamenchizaura. Wymieniony rodzaj zauropoda mógł stanowić jego pożywienie.

2012-09-28[edytuj | edytuj kod]

Uncharted 3: Oszustwo Drake'a – przygodowa gra akcji przedstawiona z perspektywy trzeciej osoby, wyprodukowana przez amerykańskie studio Naughty Dog i wydana przez Sony Computer Entertainment na konsolę gier wideo Sony PlayStation 3. Gra ukazała się 1 listopada 2011 w Ameryce Północnej, 2 listopada 2011 w Europie oraz Japonii i 3 listopada 2011 w Australii. Jest to trzecia część serii Uncharted. Uncharted 3 była produkowana przez dwa lata i używa autorskiego silnika Naughty Dog Game Engine 3.0. Akcja gry rozgrywa się cztery lata po wydarzeniach z pierwszej części – Uncharted: Drake's Fortune. Nathan Drake tym razem wyrusza na Półwysep Arabski w poszukiwaniu zaginionego miasta z islamskich wierzeń – Irem, którego poszukiwał jego przodek sir Francis Drake.

2012-09-29[edytuj | edytuj kod]

Lambertus "Bert" van Marwijk (ur. 19 maja 1952 w Deventer) – holenderski trener piłkarski i były piłkarz, grał na pozycjach ofensywnego pomocnika (skrzydłowego) lub napastnika. Był zawodnikiem m.in. AZ Alkmaar, z którym zdobył Puchar Holandii, a także MVV Maastricht i Fortuny Sittard. W 1975 zagrał jeden mecz w reprezentacji Holandii. W latach 2008–2012 był selekcjonerem reprezentacji Holandii. Jako trzeci szkoleniowiec w historii – po Rinusie Michelsie i Ernscie Happelu – zagrał z nią w finale mistrzostw świata (Mundial 2010). Podobnie jak jego poprzednikom, jemu także nie udało się wygrać ostatniego meczu turnieju (0:1 z Hiszpanią). Za jego kadencji drużyna narodowa zajęła pierwsze miejsce w rankingu FIFA (sierpień 2011); nigdy wcześniej nie była tak wysoko. Awansował z nią również do Euro 2012, jednak tam jego podopieczni zaliczyli jedną z największych porażek w historii holenderskiego piłkarstwa: po raz pierwszy od 1980 nie wyszli z grupy w czasie mistrzostw Europy.

2012-09-30[edytuj | edytuj kod]

Jazep (Iosif) Jurjewicz Losik (ur. 18 listopada 1883 w Mikołajewszczyźnie w powiecie mińskim litewskim, zm. 1 kwietnia 1940 w Saratowie) – białoruski lewicowy działacz narodowy i społeczny, polityk, prozaik, publicysta, języko- i literaturoznawca, pedagog, zwolennik niepodległości Białorusi; delegat na I Zjazd Wszechbiałoruski, w 1918 roku jeden z inicjatorów utworzenia Białoruskiej Republiki Ludowej (BRL), a następnie przewodniczący Rady BRL – formalnie głowa państwa; akademik Akademii Nauk Białorusi; wielokrotnie aresztowany i represjonowany politycznie przez władze carskie i radzieckie, zmarł w więzieniu.