Pałka okopowa

Pałka okopowa używana podczas I wojny światowej

Zbiór pałek okopowych z różnymi głowicami

Pałka okopowa – broń obuchowa używana przez żołnierzy ententy i państw centralnych podczas I wojny światowej, w czasie rajdów w okopie jako skuteczny sposób zabijania lub zranienia żołnierzy wroga podczas walki wręcz. Używano jej podczas rajdów razem z innymi broniami, takimi jak noże, bagnety, sztylety czy kastety.

Pałki wykonywano najczęściej z drewna – powszechną praktyką było nabijanie głowicy metalowymi przedmiotami (gwoździe, ćwieki, hacele) w celu maksymalizacji wyrządzonej szkody. Pałki miały na końcu rękojeści sznurek lub skórzany pasek, aby można go było owinąć wokół nadgarstka użytkownika ale nie było to regułą. Zdarzały się także pałki wykonane z metalu.

Żołnierze wytwarzali pałki w okopach w przerwach między bitwami lub na tyłach. Większość pałek wykonywali stolarze służący w danej armii.

Źródło

• Judith Hancock: WWI Trench Weapons: The Club and the Knife. 2018-01-11. [dostęp 2018-05-04]. (ang.).