Enrico Tellini: Różnice pomiędzy wersjami
Gjakovarus (dyskusja | edycje) Tellini |
(Brak różnic)
|
Wersja z 22:37, 7 cze 2018
| |
| generał | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 sierpnia 1923 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1884-1923 |
| Główne wojny i bitwy | |
Enrico Tellini (ur. 25 sierpnia 1871 w Castelnuovo di Garfagnana, zm. 27 sierpnia 1923 we wsi Pobìckë e Radat k. Leskoviku) – włoski generał i polityk.
Życiorys
Był synem sędziego. Dzieciństwo spędził w Pontremoli, dokąd skierowano jego ojca[1]. W wieku 13 lat wstąpił do Collegio Militare we Florencji, a po jego ukończeniu studiował w Akademii Wojskowej w Rzymie. Od 1901 służył w sztabie generalnym armii włoskiej w Rzymie. W 1911 wziął udział w wojnie włosko-tureckiej, w randze kapitana[1]. Po zakończeniu działań wojennych został awansowany na majora i mianowany attache wojskowym w ambasadzie włoskiej w Wiedniu[1].
W czasie I wojny światowej walczył na froncie włoskim. W bitwie pod Caporetto w 1917 został ranny i wzięty do niewoli[1]. Po zakończeniu działań wojennych otrzymał awans na generała i został skierowany do włoskiego garnizonu, stacjonującego we Wlorze. Kiedy Konferencja Ambasadorów w 1923 podjęła decyzję o demarkacji granicy grecko-albańskiej, Tellini stanął na czele komisji skierowanej do Albanii przez Ligę Narodów. Komisja miała zebrać niezbędne dane do przeprowadzenia demarkacji.
Okoliczności śmierci
27 sierpnia 1923 członkowie komisji wyruszyli z Janniny do Kakaviji w konwoju złożonym z dwóch samochodów[2]. W okolicach Leskoviku konwój zatrzymało ich kilka drzew, leżących na drodze. Jako pierwsi z samochodu wysiedli kierowca i tłumacz i zostali ostrzelani z ukrycia przez nieznanych sprawców[2]. Obaj zginęli na miejscu, podobnie jak znajdujący się w samochodzie dr Luigji Corti. Adiutant generała Mario Bonacini ukrył się pod samochodem, a gen. Tellini strzelając z pistoletu próbował dobiec do pobliskiego lasu. Zanim tam dotarł zginął od strzału w plecy[2]. Sprawców zabójstwa nigdy nie ujęto, ale o zabójstwo Włosi oskarżyli stronę grecką, która miała utrudniać pracę nad przeprowadzeniem delimitacji. Grecy obciążali odpowiedzialnością za incydent bandytów albańskich, działających na pograniczu[2]. 31 sierpnia 1923 w ramach retorsji armia włoska dokonała ataku na wyspę Korfu, należącą do Grecji.
Pamięć
W 1933, w miejscu śmierci generała wzniesiono jego pomnik, dłuta Odhise Paskaliego. Po dojściu komunistów do władzy pomnik został zniszczony[2].