Łącznik (muzyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Łącznik (ang. bridge) – jeden z elementów formy muzycznej, który pełni funkcję przejścia pomiędzy kolejnymi odcinkami utworu muzycznego.

Łączniki są nieodzownym elementem fugi i formy sonatowej, ale można je spotkać także w innych formach. Najczęściej zawierają przejście modulacyjne, tak jak w formie sonatowej, gdzie łączą dwa tematy w różnych tonacjach.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mała encyklopedia muzyki, Stefan Śledziński (red. naczelny), PWN, Warszawa 1981, ISBN 83-01-00958-6