Ładowacz (rolnictwo)
.jpg)
Ładowacz (ładowarka) – maszyna rolnicza służąca do załadunku, wyładunku i transportu materiałów, a także do prac ziemnych[1].
Ładowacz może być wykorzystywany do załadunku i transportu materiałów stałych, takich jak obornik, kompost, torf, materiałów sypkich, materiałów objętościowych (rośliny okopowe, kiszonka, słoma, siano)[1]. Prace ziemne możliwe do wykonywania przy użyciu ładowacza to np. robienie wykopów, załadunek ziemi, okrywanie kopców[1].
Ze względu na sposób napędu i poruszania się wyróżnia się ładowacze współpracujące z ciągnikami i ładowacze samobieżne[1].
Z uwagi na sposób montowania na ciągniku ładowacze dzieli się na:
- czołowe, montowane za pomocą ramy na przedzie ciągnika[2]
- zawieszane, montowane na układzie trzypunktowym z tyłu ciągnika[3]
- przyczepiane, maszyna z własnym układem jezdnym, przyczepiania z tyłu ciągnika[4]
Pod względem sposobu pobierania materiału ładowacze dzieli się na[5]:
- mechaniczne
- czerpakowe, nagarniające materiał czerpakiem
- chwytakowe, podejmujące materiał chwytakiem
- pneumatyczne, transportujące materiał przy pomocy sprężonego powietrza
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Marks 1997 ↓, rozdz. 6.4.
- ↑ Marks 1997 ↓, rozdz. 6.4.1.
- ↑ Waszkiewicz i Kuczewski 1998 ↓, s. 88.
- ↑ Waszkiewicz i Kuczewski 1998 ↓, s. 85.
- ↑ Waszkiewicz i Kuczewski 1998 ↓, s. 83–89.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Norbert Marks: Maszyny rolnicze. Cz. 1, Maszyny do uprawy, pielęgnacji, nawożenia, siewu, sadzenia i ochrony roślin. Kraków: Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Krakowie, 1997. ISBN 83-86524-18-9.
- Czesław Waszkiewicz, Józef Kuczewski: Maszyny rolnicze. Cz. 1, Maszyny i urządzenia do produkcji roślinnej. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1998. ISBN 83-02-06052-6.