Ścieg za igłą
Ścieg za igłą – rodzaj ściegu w hafcie i szyciu, w którym poszczególne szwy są wykonywane w kierunku przeciwnym do ogólnego kierunku ściegu. W hafcie linie wykonane tym ściegiem są najczęściej używane do konturowania kształtów i dodawania drobnych szczegółów do haftowanego obrazu. Służy również do haftowania liter. W ręcznym szyciu jest ściegiem użytkowym, który silnie i trwale łączy dwa kawałki materiału.
Zastosowania[edytuj | edytuj kod]
Uniwersalny ścieg, łatwy do wykonania, ścieg za igłą jest idealny do wykonywania zarówno prostych, jak i skomplikowanych konturów oraz jako podstawa bardziej zaawansowanych technik.
Jest często używany do konturowania kształtów we współczesnym hafcie krzyżykowym, w hafcie istebniańskim i w hafcie czarnym (blackwork).
Ścieg za igłą jest starożytną techniką; ocalałe płaszcze haftowane w ten sposób przez ludność Paracas z Peru pochodzą z I wieku p.n.e.[1] Ścieg za igłą jest używany w tkaninie z Bayeux, pochodzącej prawdopodobnie z lat 70. XI wieku, do stworzenia liternictwa i konturów[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Enthoven, Jacqueline: The Creative Stitches of Embroidery, Van Norstrand Rheinhold, 1964, ISBN 0-442-22318-8, p. 65
- ↑ Levey, S. M. and D. King, The Victoria and Albert Museum's Textile Collection Vol. 3: Embroidery in Britain from 1200 to 1750, Victoria and Albert Museum, 1993, ISBN 1-85177-126-3