Świątynia Pudu
39°54′43″N 116°23′54″E/39,911944 116,398333 Główny pawilon | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Dane świątyni | |
| Stan obecny |
muzeum |
Położenie na mapie Chin  | |
| 39°54′43″N 116°23′54″E/39,911944 116,398333
| |
Świątynia Pudu (chiń. 普度寺; pinyin Pǔdù sì) – dawna świątynia cesarska, znajdująca się w centrum Pekinu, u południowo-wschodniego krańca Zakazanego Miasta.
Wzniesiona w klasycznym chińskim stylu, wzdłuż osi północ-południe. Główny pawilon ulokowano na marmurowej platformie, zaś jego wsparty na 36 kolumnach dach pokryty jest żółtymi płytkami[1]. Cały kompleks ma powierzchnię około 10 000 m²[2].
Powstała w pierwszych latach panowania dynastii Ming, pierwotnie jako rezydencja książęca. Po objęciu rządów przez mandżurską dynastię Qing mieszkał w niej książę Dorgon[2]. Po jego śmierci rezydencja została w 1694 roku przekształcona w świątynię buddyjską, rozbudowaną i upiększoną za panowania cesarza Qianlonga. Głównym bóstwem czczonym w niej był Mahakala[3].
Po obaleniu cesarstwa w 1912 roku w zabudowaniach świątynnych ulokowano szkołę, a na dziedzińcu urządzono boisko. Część zabudowań wyburzono, a pozostałe stopniowo niszczały[3]. Dopiero w 1984 roku obiekt wpisano na listę zabytków. Ze względu na zły stan techniczny budynków rozpoczęto w 2001 roku generalny remont, w trakcie którego przywrócono świątyni dawny wygląd. Szkołę przeniesiono w inne miejsce, a w odrestaurowanych pawilonach otwarto muzeum[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pudu Temple. tour-beijing.com. [dostęp 2012-01-08]. (ang.).
- ↑ a b 曾是多尔衮的“第二朝廷” 京亮出普度寺. news.xinhuanet.com, 2003-08-30. [dostęp 2012-01-08]. (chiń.).
- ↑ a b c Downward Spiral: from Palace to Mansion to Temple to Museum. chinaheritagequarterly.org. [dostęp 2012-01-08]. (ang.).