Śreżoga
_(lanDA0069).jpg)
Śreżoga – promienie słoneczne przeświecające przez warstwę mgły, także dymu, zapylonego powietrza itp.[1][2]
H. Sienkiewicz – W pustyni i w puszczy – rozdział VIII:
Grubszy piasek opadł zupełnie; pozostał w powietrzu tylko subtelny, czerwony pył, coś w rodzaju śreżogi, przez którą słońce przeświecało jak miedziana blacha.
Słowo śreżoga bywa też rozumiane jako ruch konwekcyjny rozedrganego w upalny dzień powietrza, powodujący wrażenie mgły (np. nad rozgrzanym asfaltem)[3][4][5][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krystyna Holly i Anna Żółtak - Słowniku wyrazów zapomnianych, PWN, 2001.
- ↑ Mirosław Bańko: Poradnia językowa. PWN, 2003. [dostęp 2014-04-05].
- ↑ Jerzy Żuławski: Trylogia księżycowa. s. 377.
- ↑ dr Dagmara Sokołowska: Fizyka w domu (pdf). s. 10.
- ↑ Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. PWN, 1958–1969. [dostęp 2014-04-05].
- ↑ Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. PWN, 1958–1969. [dostęp 2014-04-05].