Żłobianka
| Scythrops novaehollandiae[1] | |||
| Latham, 1790 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Scythrops[2] | ||
| Gatunek |
żłobianka | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Żłobianka[5] (Scythrops novaehollandiae) – gatunek dużego ptaka z rodziny kukułkowatych (Cuculidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Scythrops[5]. Występuje we wschodniej Indonezji, północnej i wschodniej Australii oraz w Archipelagu Bismarcka. Australijska część populacji wędrowna – zimuje w Nowej Gwinei i wschodniej Indonezji[6]. Miejscowa ludność przypisuje sobie zdolność przepowiadania deszczów na podstawie zachowania żłobianek. Zachowują się one bardzo hałaśliwie podczas sezonu lęgowego, przez całą noc wydając głośne okrzyki.
Podgatunki
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia trzy podgatunki S. novaehollandiae[7]:
- S. n. fordi I.J. Mason, 1996 – Celebes, Wyspy Banggai i Wyspy Tukangbesi;
- S. n. novaehollandiae Latham, 1790 – północna i wschodnia Australia;
- S. n. schoddei I.J. Mason, 1996 – Archipelag Bismarcka.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Żłobianka jest największą kukułką świata. Waży 550–930 g przy długości ciała 58–65[6] cm. Rozpiętość skrzydeł wynosi ok. 1 metra. Ma duży, gruby i łukowato zagięty dziób oraz długi ogon.
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]Tak jak wiele innych gatunków kukułkowatych, żłobianka jest pasożytem lęgowym. Składa jaja do gniazd dzierzbowronów, kurawong czarnych i różnych gatunków krukowatych. W odróżnieniu od innych gatunków kukułek, młode żłobianki nie wyrzucają z gniazda jaj i piskląt gospodarzy. Pisklę żłobianki rośnie za to szybciej od piskląt gospodarzy i dostaje większość pokarmu, przez co pozostałe pisklęta często głodują.
Pożywienie
[edytuj | edytuj kod]Żłobianka jest wszystkożerna. Je głównie figi i inne owoce. Oprócz tego zjada małe zwierzęta oraz jaja i pisklęta innych ptaków.
Status zagrożenia
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje żłobiankę za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako rzadki. BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako prawdopodobnie spadkowy ze względu na utratę siedlisk leśnych[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Scythrops novaehollandiae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Scythrops, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2011-03-08] (ang.).
- ↑ Channel-billed Cuckoo (Scythrops novaehollandiae). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
- ↑ a b Scythrops novaehollandiae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Cuculini Leach, 1819 (wersja: 2024-09-30). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-03-01].
- ↑ a b Channel-billed Cuckoo. [w:] Birds in Backyards [on-line]. [dostęp 2020-08-01]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Turacos, bustards, cuckoos, mesites, sandgrouse. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-01]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strahan, R. (ed): Cuckoos, Nightbirds and Kingfishers of Australia. Sydney: Angus and Robertson/Australian Photographic Index of Australian Wildlife, 1994. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).