Żabuti czarny
| Chelonoidis carbonarius[1] | |||
| (Spix, 1824) | |||
.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
żabuti czarny | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
Żabuti czarny[3], żółw leśny[4] (Chelonoidis carbonarius) – gatunek gada z podrzędu żółwi skrytoszyjnych z rodziny żółwi lądowych (Testudinidae).
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość pancerza do 50 cm; pancerz prawie równomiernie czarny z żółtozłocistym lub pomarańczowymi plamkami układających się w kształcie aureoli. Głowa ciemna, cytrynowożółta lub czerwono cętkowana, nogi pokryte cynobrowoczerwonymi i rubinowoczerwonymi łuskami. Nie wyróżnia się podgatunków, a jedynie formy różniące się ubarwieniem i gabarytami.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Ameryka Centralna i Ameryka Południowa aż po północną Argentynę i Boliwię[2][5]. Na wielu Wyspach Karaibskich wprowadzony w celach konsumpcyjnych.
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Porośnięte palmami i okresowo zalewane sawanny. W czasie dużych upałów poszukuje terenów wilgotnych.
Odżywianie[edytuj | edytuj kod]
W naturze zjadają zioła, opadłe owoce, kwiaty, zwierzęta bezkręgowe, padlinę, odchody zwierząt, a przede wszystkim larwy owadów. W warunkach hodowli podaje się zwykle mniszek lekarski, babkę lancetowatą, cykorię, pomarańcze, banany, jabłka, śliwki, dżdżownice, zoofobasy, mączniki, krewetki, mięso drobiowe czy wołowe. Zwierzęta karmi się codziennie lub co 2 dni w zależności od wieku i pory roku. Istotne jest, aby uzupełniać dietę o wapń w postaci komercyjnych preparatów zawierających węglan wapnia czy też podając sepię, czy skorupki jajek.
Hodowla[edytuj | edytuj kod]
W Europie coraz częściej hodowany. Z powodzeniem rozmnażany w niewoli, co zaowocowało wyhodowaniem wielu form barwnych w tym albinotycznej, anerytrystycznej, calico, pastelowej itp. Bardzo atrakcyjny ze względu na swe ubarwienie i przyjazne usposobienie. W warunkach terrarium bardzo ciekawski, kontaktowy i aktywny, stąd trzeba mieć na uwadze, że terrarium powinno być dość pokaźnych rozmiarów. Warunki w terrarium powinny być zbliżone do tych w naturze. Należy w nim utrzymać wysoką wilgotność rzędu 50–70% i temperaturę w granicach 22–30 °C. Trzeba pamiętać o stałym dostępie do świeżej wody najlepiej w postaci pokaźnego basenu.
Zagrożenie i ochrona[edytuj | edytuj kod]
Dotychczas nie poznano liczebności gatunku na obszarach jego występowania. Wyraźne zmniejszenie populacji w Gujanie i Surinamie, gdzie na gatunek ten polowano z psami specjalnie tresowanymi do tego celu. Osobniki importowane do Europy pochodzą zwykle z ferm zlokalizowanych w Brazylii, Gujanie, Karaibach, Barbadosie.
Ujęty w załączniku II CITES i aneksie B UE.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Glyptemys insculpta – również nazywany żółwiem leśnym
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Chelonoidis carbonarius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d P. Uetz & J. Hallermann, Chelonoidis carbonarius, [w:] The Reptile Database [online] [dostęp 2024-02-05] (ang.).
- ↑ Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 364. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ Jerzy Gosławski, Adam Hryniewicz: Żółwie w domu. Warszawa: Wydawnictwo Spółdzielcze, 1992. ISBN 83-209-0741-1.
- ↑ R. Midtgaard, Genus Chelonoidis, [w:] RepFocus [online] [dostęp 2024-02-05] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Żółw żabuti (Geochelone carbonaria Spix, 1824). terrarium.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-10)].
- Hodowla żółwia żabuti. zolw.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-25)]. (pol.).
- Żywienie żółwi lądowych. zolw.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-23)]. (pol.).
- Chelonoidis (Geochelone) carbonarius - żabuti czarny, [w:] zolw.pl [online] (pol.).
- Chelonoidis (Geochelone) carbonarius - żabuti czarny, [w:] terrarium.com.pl [online] (pol.).