Przejdź do zawartości

Żuraw czarnoszyi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żuraw czarnoszyi
Grus nigricollis[1]
Przevalski, 1876
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

żurawiowe

Rodzina

żurawie

Podrodzina

żurawie

Rodzaj

Grus

Gatunek

żuraw czarnoszyi

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     okres lęgowy

     zimowiska

Żuraw czarnoszyi[3] (Grus nigricollis) – gatunek dużego ptaka z rodziny żurawi (Gruidae). Zasiedla wyspowo środkowe i południowo-zachodnie Chiny (Wyżyna Tybetańska) i północne Indie (Ladakh). Zimowiska położone są niezbyt daleko od terytoriów lęgowych – w południowych Chinach, Bhutanie, niewielka populacja zimuje w północno-wschodnich Indiach (Arunachal Pradesh)[4], dawniej także w Wietnamie, sporadycznie zalatuje do Nepalu[2]. Gatunek monotypowy[4][5].

Wygląd
Ogólnie jest cały szary, z ciemnymi lotkami i nogami oraz długim, brudnobiałym dziobem. Ma czarną szyję oraz nagą, czerwoną skórę na głowie. Tęczówka żółta[4].
Wymiary
  • długość ciała: około 115 cm[4] (inne źródła podają 135 cm[6] i 139 cm[2])
  • rozpiętość skrzydeł: 180–200 cm[4]
  • masa ciała: 5–7 kg[4]
Środowisko
Jego środowisko to tereny podmokłe. Obszary lęgowe położone są na wysokości 2950–4900 m n.p.m., a zimowiska na 1900–3950 m n.p.m. (jest to jedyny wysokogórski gatunek żurawia)[6].
Lęgi
Gniazdo mieści się na ziemi lub na wodzie. Samica składa zazwyczaj 2 jaja, których inkubacja trwa 30–34 dni[6]. Wysiadują oboje rodzice. Pisklęta są pokryte brązowym puchem[7]. Młode są w pełni opierzone po około 3 miesiącach od wyklucia[7]. Żurawie czarnoszyje osiągają dojrzałość płciową w wieku 2–3 lat. Dożywają 30 lat.
Pożywienie
Ryby, żaby, owady oraz rośliny wodne.
Status
IUCN od 2020 roku uznaje żurawia czarnoszyjego za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened); wcześniej, od 1994 roku miał status narażonego na wyginięcie (VU – Vulnerable). W 2014 roku liczebność populacji szacowano na około 10 000–10 200 ptaków (w tym około 6600–6800 osobników dorosłych). Tendencję uznaje się za stabilną[2]. W środkowym Tybecie odnotowano zagęszczenie par wynoszące 2,2 pary na km²[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Grus nigricollis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Grus nigricollis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Gruinae Vigors, 1825 - żurawie (wersja: 2017-06-25). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-28].
  4. a b c d e f Archibald, G.W., Meine, C.D. & Kirwan, G.M.: Black-necked Crane (Grus nigricollis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-17)].
  5. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Flufftails, finfoots, rails, trumpeters, cranes, limpkin. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-02]. (ang.).
  6. a b c Pankaj Chandan i inni, Black-necked Crane - Status, Breeding Productivity and Conservation in Ladakh, India, World Wide Fund for Nature-India/ Department of Wildlife Protection, 2005 (ang.).
  7. a b Nicole Bouglouan: Black-necked Crane Grus nigricollis. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-04-02]. (ang.).
  8. Mary Anne Bishop: The Cranes. Status Survey and Conservation Action Plan. Black-necked Crane (Grus nigrocollis). [dostęp 2015-02-28]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]