Przejdź do zawartości

Žalgiris (stadion)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Žalgiris
Ilustracja
Stadion
Przydomek: Stadion na Pióromoncie[1]
Państwo

 Litwa

Adres

Šeimyniškių gatvė[2] 29, Wilno

Data budowy

początek lat 20.

Data otwarcia

22 sierpnia 1922
WKS WilnoTS Strzelec (3ː1)

Data przebudowy

1928-1929, 1937-1939, 1948–1950

Data zamknięcia

2016

Klub

Pogoń Wilno, KPW Ognisko, FK Žalgiris Wilno

Inauguracja

22 sierpnia 1922

Pojemność stadionu

15 030

Rekordowa frekwencja

15 000 (Litwa – Włochy)

Oświetlenie

tak

Wymiary boiska

105 × 68 m

Nawierzchnia boiska

trawiasta

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Žalgiris”
Ziemia54°41′37,0″N 25°17′24,0″E/54,693611 25,290000

Žalgiris – nieistniejący stadion piłkarski w Wilnie, na Litwie. Stadion posiadał 15 030 miejsc, a pod koniec jego funkcjonowania użytkowane było wyłącznie 6530 miejsc na których zainstalowane były plastikowe krzesełka. Dodatkowo posiadał też oświetlenie i jeden zadaszony sektor. Obok stadionu znajdowało się boisko treningowe. Do końca 2012 roku swoje mecze w roli gospodarza rozgrywała na nim drużyna Polonii Wilno. W 2016 roku został zburzony[3].

Historia obiektu

[edytuj | edytuj kod]
Otwarcie stadionu po przebudowie, 15 czerwca 1929 r.

Stadion na Pióromoncie

[edytuj | edytuj kod]

Obiekt został zbudowany na początku lat 20. XX w. przez Wojskowy Klub Sportowy Pogoń Wilno i należał do niego[4]. Występowały tutaj także inne zespoły piłkarskie Wilna, o ile mecze ze względu na rangę wymagały większego obiektu. Stadion wybudowali żołnierze pod kierownictwem por. Bolesława Waligóry. Podczas otwarcia obiektu 22 sierpnia 1922 r. rozegrano mecz piłkarski pomiędzy WKS Wilno, a TS Strzelec (3ː1). Mecz z loży honorowej oglądał marszałek Józef Piłsudski[5].

W 1924 roku odbył się tu zlot sokolstwa kresowego i wybudowano wówczas duże drewniane trybuny. Po utworzeniu w Polsce w 1927 roku Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, stadion na Pióromoncie został odebrany klubowi WKS Pogoń i stał się głównym obiektem wileńskiego Okręgowego Ośrodka WF "Wilno", pozostając nim do wybuchu wojny. W późniejszych latach rozbudowano obiekt o bieżnię żużlową, a jeszcze później tor kolarski wykorzystywany również przez motocyklistów. Na ponowne otwarcie obiektu po przebudowie w 1929 roku, drużyna Pogoń Wilno zagrała mecz z drużyną czechosłowacką Židenice Brno, na którym pojawił się ówczesny prezydent Polski, Ignacy Mościcki[1]. We wrześniu 1929 roku na stadionie odbyły się Mistrzostwa Polski Pań w pięcioboju lekkoatletycznym z udziałem Haliny Konopackiej[6]. We wrześniu 1936 roku odbyły się na obiekcie Mistrzostwa Polski w lekkiej atletyce mężczyzn[7].

Žalgiris

[edytuj | edytuj kod]

Po wojnie Wilno znalazło się w granicach ZSRR, a sam obiekt przeszedł przebudowę w latach 1948–1950 i służył Spartakowi Wilno, który w 1961 roku przyjął nazwę Žalgiris do końca 2010 roku, kiedy ten przeniósł się na LFF Stadion w miejsce zlikwidowanego FK Vėtra[1]. Reprezentacja Litwy w piłce nożnej na tym stadionie rozegrała 23 spotkania. Pod koniec 2012 roku stadion został zamknięty, a dwa lata później tereny przejęła grupa Hanner[3]. Nowy właściciel postanowił zburzyć stadion i w jego miejsce postawić hotel, biurowiec oraz osiedle mieszkaniowe. W 2016 ciężki sprzęt pojawił się na stadionie i w niecały miesiąc zrównał obiekt z ziemią.

Rekordy reprezentacji Litwy w piłce nożnej

[edytuj | edytuj kod]

Aktualny rekord frekwencji wynosi 15 000 osób. Został on ustanowiony 26 kwietnia 1995 roku na meczu Litwa – Włochy podczas eliminacji do mistrzostw Europy w 1996 roku.

Największa porażka gospodarzy miała miejsce 4 września 1999 roku podczas meczu eliminacyjnego do mistrzostw Europy w 2000 roku Litwa – Czechy 0:4.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Areny Sportowe: Žalgirio Stadionas. [dostęp 2014-11-15]. (pol.).
  2. Ul. Artyleryjska.
  3. a b Pożegnanie z „Žalgirisem”. 2016-07-07.
  4. sportowahistoria.pl: Krzywda Pogoni. [dostęp 2014-11-15]. (pol.).
  5. Zanim zniknie "Žalgiris", czyli jak powstawał stadion w Wilnie [online], Wilnoteka [dostęp 2021-11-29] (pol.).
  6. Waldemar Wołkanowski, Zanim zniknie "Žalgiris", czyli jak powstawał stadion w Wilnie [online], Wilnoteka [dostęp 2021-08-25] (pol.).
  7. pzla.pl: Statystyka historyczna. [dostęp 2014-11-15]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]