1 szeląg 1801
| |
| Dane podstawowe | |
| Emitent | |
|---|---|
| Nominał |
1 szeląg |
| Rocznik |
1801 |
| Emisja | |
| Mennica |
Berlin (A) |
| Nakład |
540 000 szt. |
| Data emisji |
1801 |
| Projektant |
medalier Daniel Loss |
| Opis fizyczny | |
| Masa |
1,3 g |
| Średnica |
18 mm |
| Materiał | |
| Rant |
gładki |
| Stempel | |
| Uwagi | |
1 szeląg 1801 – pruska moneta szelągowa bita dla Gdańska w 1801 roku na menniczą stopę zakładającą bicie 180 sztuk z grzywny kolońskiej[1][2][3].
Awers[edytuj | edytuj kod]
Pod koroną znajduje się monogram FW będący skrótem od Fridericus Wilhelmus[3].
Rewers[edytuj | edytuj kod]
U samej góry znajduje się cyfra I, a po jej bokach rozetki, pod nią napis „DANZIG”, poniżej „SCHILLING”, pod nim rok „1801", a na samym dole znak mennicy – litera A[3].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Moneta była bita w mennicy w Berlinie, w miedzi, na krążku o średnicy 18 mm i masie 1,3 grama, z rantem gładkim[3]. Wszystkich monet wybito na równowartość 1000 talarów, czyli 540 000 sztuk[4].
Stemple do bicia tej monety sporządził Daniel Loos – naczelny medalier berliński[4].
Liczba istniejących egzemplarzy szacowana jest w przedziale od 601 do 3000 sztuk – stopień rzadkości R3[5].
Jednorazowe zezwolenie na zamówienie w 1801 r. w mennicy berlińskiej było wydane na wybicie analogicznych do wschodniopruskich z 1790 r., szelągów miedzianych, wedle stopy menniczej: 135 sztuk z grzywny kolońskiej. Ostatecznie wybito jednak 180 sztuk szelągów z jednej grzywny kolońskiej. Nie jest jasne czy korekta stopy menniczej nastąpiła przed emisją czy w jej trakcie[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Borys Paszkiewicz, Podobna jest moneta nasza do urodnej panny. Mała historia pieniądza polskiego, Warszawa: Warszawskie Centrum Numizmatyczne, 2012, s. 170.
- ↑ Karol Plage, Monety bite dla prowincyi polskich przez Austryę u Prusy oraz monety Wolnego Miasta Gdańska Księstwa Warszawskiego i w oblężeniu Zamościa, 1970, s. 29.
- ↑ a b c d Czesław Kamiński, Edmund Kopicki, Katalog monet polskich 1764-1864, 1977, s. 117.
- ↑ a b Marian Gumowski, Mennica gdańska, Antoni Domaradzki (red.), Marta Męclewska, Jarosław Dutkowski, Gdańsk: Polskie Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne, Oddział w Gdańsku, 1990, s. 192.
- ↑ Fortress Katalog – Internetowy Katalog Monet [online], Fortress Katalog – Internetowy Katalog Monet [dostęp 2017-08-18].