Klon wieczniezielony

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Acer sempervirens)
Klon wieczniezielony
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

mydleńcowce

Rodzina

mydleńcowate

Rodzaj

klon

Gatunek

klon wieczniezielony

Nazwa systematyczna
Acer sempervirens L.
Mant. pl. 1:128. 1767[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Klon wieczniezielony (Acer sempervirens) – gatunek z rodziny mydleńcowatych (Sapindaceae). W obrębie rodzaju klasyfikowany do sekcji Acer i serii Monspessulana[3]. Występuje naturalnie w południowo-wschodniej Europie oraz w południowo-zachodniej Azji. Głównie na terenie Grecji i Turcji.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Krzew lub drzewo dorastające do 12 m wysokości, pień o średnicy do 50 cm[5]. Częste są formy wielopniowe.
Kora
U młodych drzew gładka, szara, u starszych spękana tafelkowato.
Liście
Małe, sztywne, skórzaste, trójklapowe lub niekiedy pojedyncze (owalne)[6], obustronnie nagie [5]z wierzchu ciemnozielone, pod spodem jasnozielone, na bardzo krótkich ogonkach[7] (ogonki długości 0,5-1,5 cm[5]). Mają długość 1-4 cm, szerokość 1-3 cm. Brzeg blaszki jest gładki lub nieco falisty. Liście są całkowicie lub częściowo zimozielone[5], co jest rzadkością w rodzaju klon Acer. Przypominają nieco klon francuski Acer monspessulanum, który jednak ma większe liście, na dłuższych ogonkach, opadające na zimę[7], za młodu na spodzie miękko owłosione[5].
Kwiaty
Niepozorne, zielono-żółte, pięciodzielne, krótkoszypułkowe, w małych, skąpokwiatowych baldachogronach[5].
Owoce
Typowe dla klonów rozłupnie składające się z dwóch nagich, zazwyczaj zaczerwienionych skrzydlaków o zaokrąglonych skrzydełkach, długości do 3 cm, ustawionych pod kątem ostrym[6] (podobnie jak u jaworu).

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Drzewo to jest bardzo odporne na suszę, rośnie na umiarkowanych i średnich wysokościach, zazwyczaj na skalistym, nachylonym, często zerodowanym, wapiennym podłożu[5]. Może występować pojedynczo we fryganie lub wchodzić w skład zarośli makii[6]. W górach Krety buduje wraz z cyprysem wieczniezielonym Cupressus sempervirens, dębem skalnym Quercus coccifera i miejscami z brzostownicą kreteńską Zelkova abelicea (endemit występujący tylko w górach Krety) mało zwarte lasy ze związku Acero-Cupression (siedlisko Natura 2000 o kodzie 9290)[8][9][10][11][12][13][14].

Klon wieczniezielony
Klon wieczniezielony - pień (Kreta, Xyloskalo).
Klon wieczniezielony - liście i owoce (Kreta, Xyloskalo).
Klon wieczniezielony - liście i owoce (Kreta, Xyloskalo).
Klon wieczniezielony - pokrój (Kreta, Omaos, ok. 1250 m n.p.m.).
Klon wieczniezielony - pokrój (Kreta, Omalos, ok. 1150 m n.p.m.).
Klon wieczniezielony - okaz wielopniowy (Kreta, Omalos, ok. 1200 m n.p.m.).
Klon wieczniezielony - stary okaz wielopniowy (Kreta, Omalos, ok. 1200 m n.p.m.).
Klon wieczniezielony - stary okaz wielopniowy - namnażanie wegetatywne (Kreta, Omalos, ok. 1200 m n.p.m.).
Klon wieczniezielony - stary okaz (Kreta, Omalos, ok. 1200 m n.p.m.).
Klon wieczniezielony - pień starego okazu (Kreta, Omalos, ok. 1200 m n.p.m.).
Klon wieczniezielony - w strefie górnej granicy lasu (Kreta, Xyloskalo, ok. 1250 m n.p.m.).
Las z dominacją klonu wieczniezielonego i brzostownicy kreteńskiej Zelkova abelicea oraz domieszką dębu skalnego Quercus coccifera i cyprysu wieczniezielonego Cupressus sempervirens (Kreta, Omalos, ok. 1150-1200 m n.p.m.).
Klon wieczniezielony w lesie dominacją cyprysu wieczniezielonego Cupressus sempervirens (Kreta, Omalos, ok. 1150 m n.p.m.).
Las z dominacją klonu wieczniezielonego (po lewej) i brzostownicy kreteńskiej Zelkova abelicea (po prawej), Kreta, Omalos, ok. 1200-1250 m n.p.m.
Las z dominacją klonu wieczniezielonego i brzostownicy kreteńskiej Zelkova abelicea oraz domieszką dębu skalnego Quercus coccifera i cyprysu wieczniezielonego Cupressus sempervirens (Kreta, Omalos, ok. 1200-1250 m n.p.m.).
Las z dominacją klonu wieczniezielonego i brzostownicy kreteńskiej Zelkova abelicea oraz domieszką dębu skalnego Quercus coccifera i cyprysu wieczniezielonego Cupressus sempervirens (Kreta, Omalos, ok. 1200-1250 m n.p.m.).
Las z dominacją klonu wieczniezielonego i brzostownicy kreteńskiej Zelkova abelicea oraz domieszką dębu skalnego Quercus coccifera i cyprysu wieczniezielonego Cupressus sempervirens (Kreta, Omalos, ok. 1200-1250 m n.p.m.).
Las z dominacją klonu wieczniezielonego i brzostownicy kreteńskiej Zelkova abelicea oraz domieszką dębu skalnego Quercus coccifera i cyprysu wieczniezielonego Cupressus sempervirens (Kreta, Omalos, ok. 1200-1250 m n.p.m.).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-05] (ang.).
  3. a b Taxon: Acer sempervirens. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05]. (ang.).
  4. Acer sempervirens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b c d e f g Peter and Ingrid Schoenfelder, Wild Flowers of the Mediterranean (ang.), Oxford: John Beaufoy Publishing Ltd, 2017, s. 272-273, ISBN 978-1-912081-70-7.
  6. a b c George Sfikas, Trees and Shrubs of Greece (ang.)., Athens: Efstathiadis Group S.A., 2001, s. 116-117, ISBN 960-226-593-0.
  7. a b Lippert/Podlech, Rośliny śródziemnomorskie. Rozpoznawanie i oznaczanie roślin zielnych i krzewów (Seria: Encyklopedia kieszonkowa), Warszawa: Muza SA, 1995, s. 234, ISBN 83-7079-397-5.
  8. P. Dimopoulos, E. & Fischer, P. Bergmeier, Natura 2000 Habitat Types of Greece Evaluated in the Light of Distribution, threat and Responsibility., „Biology and Environment: Proceedings of the Royal Irish Academy”, 106B(3), 2006, s. 175-187, DOI10.3318/BIOE.2006.106.3.175.
  9. Eva-Maria Bauer & Erwin Bergmeier, The mountais woodlads of western Crete - plant communities, land use and conservation., „Phytocoenologia”, 41 (2), 2011, s. 73-105, DOI10.1127/0340-269X/2011/0041-0482.
  10. Interpretation Manual of European Union Habitats, version EUR 28, April 2013, European Commission DG Environment Nature ENV B.3 [online], 2013, s. 146.
  11. Poul Søndergaard, Bernhard R. Egli, Zelkova abelicea (Ulmaceae) in Crete: floristics, ecology, propagation and threats., „Willdenowia”, 36 (1), 2006, s. 317–322, DOI10.3372/wi.36.36126.
  12. J.A. López-Sáez i inni, Phytosociological and ecological discrimination of Mediterranean cypress (’Cupressus sempervirens’) communities in Crete (Greece) by means of pollen analysis., „Mediterranean Botany”, 40(2), 2019, s. 145-163, DOI10.5209/mbot.59789.
  13. Las cyprysowy (Acero-Cupression) (kod 9290+) (gr.) [online], 2018.
  14. Kelly Bourdalou, Δάση κυπαρισσιού, Cupressus forests (Acero-Cupression) [online], 2019.