Aerfer Sagittario 2
.jpg) Samolot w Muzeum Historii Lotnictwa Wojskowego | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Industrie Meccaniche Aeronautiche Meridionali AERFER |
| Konstruktor |
Sergio Stefanutti |
| Typ |
samolot myśliwski |
| Konstrukcja |
średniopłat o konstrukcji całkowicie metalowej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
19 maja 1956 |
| Lata produkcji |
1956 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik turboodrzutowy „Rolls-Royce Derwent 9” |
| Ciąg |
17,8 kN |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
7,50 m |
| Długość |
9,50 m |
| Wysokość |
2,02 m |
| Powierzchnia nośna |
14,50 m² |
| Masa | |
| Własna |
2300 kg |
| Startowa |
3300 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
1040 km/h |
| Pułap |
14 000 m |
| Zasięg |
765 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 działka Hispano-Suiza HDD-825 kal. 30 mm | |
| Użytkownicy | |
 Włochy
| |
Aerfer Sagittario 2 – włoski eksperymentalny odrzutowy samolot myśliwski z okresu po II wojnie światowej. Pierwszy włoski samolot, którzy przekroczył barierę dźwięku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samolot został skonstruowany przez Sergio Stefanuttiego, jako samolot odrzutowy z silnikiem truboodrzutowym. Był to średniopłatowiec o konstrukcji całkowicie metalowej. Samolot otrzymał nazwę Sagittario (pol. Strzelec).
Prototyp samolotu został zbudowany w 1956 roku w wytwórni Industrie Meccaniche Aeronautiche Meridionali AERFER i w dniu 19 maja 1956 roku wykonano jego oblot. Następnie został skierowany do jednostki eksperymentalnej lotnictwa włoskiego, gdzie przeprowadzano dalsze próby lotnicze. W czasie tych prób w dniu 4 grudnia 1956 roku samolot ten w locie nurkowym z wysokości 13 725 m przekroczył barierę dźwięku osiągając prędkość 1,1 Ma, jako pierwszy samolot w lotnictwie włoskim.
Po licznych próbach zrezygnowano z dalszej produkcji tego samolotu, a jego konstrukcja stała się podstawę budowy kolejnych włoskich samolotów odrzutowych.
Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]
Prototypy samolotu Aerfer Sagittario używano tylko do prób fabrycznych i prób w jednostce eksperymentalnej lotnictwa włoskiego.
Po wycofaniu go z eksploatacji został on umieszczony w Muzeum Historii Lotnictwa Wojskowego w Vigna di Valle (gm. Bracciano).
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Samolot Aerfer Saagittario 2 był średniopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej.
W kadłubie w przedniej części umieszczono silnik turboodrzutowy, a za nim jednoosobową kabinę pilota. W kadłubie umieszczono uzbrojenie w postaci dwóch działek kal. 30 mm.
Podwozie trójpodporowy, chowane w locie.
Napęd stanowiły silnik turboodrzutowy o ciągu 17,8 kN.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiliam Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters : an illustrated encyclopedia of every fighter aircraft built and flown. Londyn: Salamander Book Ltd., 2001, s. 9. ISBN 978-1-84065-269-7. (ang.).