Alaksandr Ulicionak
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 lutego 1954 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
| Alma Mater |
Wydział Dziennikarstwa Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego |
| Dzieci |
dwoje |
Alaksandr Leanidawicz Ulicionak (biał. Аляксандр Леанідавіч Уліцёнак[a], ros. Александр Леонидович Улитёнок, Aleksandr Leonidowicz Ulitionok; ur. 21 lutego 1954 w Rakuzauce) – białoruski dziennikarz, redaktor naczelny gazety „Swobodnyje Nowosti”, członek Białoruskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 21 lutego 1954 roku we wsi Rakuzauka, w rejonie mohylewskim obwodu mohylewskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1980 roku ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego. W latach 1979–1986 pracował jako korespondent, kierownik działu w gazecie „Zwiazda”. W latach 1986–1991 był korespondentem gazety „Prawda” w Białoruskiej SRR. Od 1991 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego gazety „Swobodnyje Nowosti”. Dwukrotnie w czasie jej istnienia nakład przekraczał 100 tysięcy egzemplarzy, co zdaniem autorów książki Kto jest kim w Białorusi można uważać za rekord dla niezależnej białoruskiej prasy. Według tych samych autorów czynione przez władze Białorusi próby zniszczenia gazety doprowadziły do sztucznego obniżenia jej nakładu do 5 tysięcy egzemplarzy. Ze względu na pojawiające się trudności finansowe Alaksandr Ulicionak nie pobierał wynagrodzenia za pracę na stanowisku redaktora naczelnego w okresach od pół roku do roku. Jednocześnie regularnie wypłacał je pracownikom[1].
Alaksandr Ulicionak jest członkiem Białoruskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy[1].
Prace[edytuj | edytuj kod]
Alaksandr Ulicionak jest autorem czterech książek[1].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Alaksandr Ulicionak jest żonaty, ma dwoje dzieci[1].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Аляксандар Леанідавіч Уліцёнак (czyt. Alaksandar Leanidawicz Ulicionak).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.