Aleiodes bretti
| Aleiodes (Tetrasphaeropyx) bretti | |
| Bardon & Fortier, 2009 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj |
Tetrasphaeropyx |
| Gatunek |
Aleiodes bretti |
Aleiodes bretti – gatunek błonkówki z rodziny męczelkowatych.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek został opisany w roku 2009 przez Elizabeth J. Bardon i Josepha C. Fortiera. Holotyp (samica) został wychodowany z gąsienicy ćmy Macaria aemulataria odłowionej w Hrabstwie Prince George’s w stanie Maryland. W tym samym dniu, z tego samego gatunku żywiciela, schwytanego w tym samym miejscu wyhodowano również paratyp (samicę). Epitet gatunkowy nadano na cześć Helen Brett, babki pierwszego z autorów opisu[1].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Znany jedynie z lokalizacji typowej w stanie Maryland w USA[1].
Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]
Samica. Długość ciała wynosi 4,4 mm, zaś rozpiętości przednich skrzydeł 3,6 mm. Przyoczka średnie, odległość przyoczka bocznego od oka jest nieco mniejsza do nieco większej od jego średnicy. Pole malarne o długości nieco większej niż szerokość podstawy żuwaczek i mniejszej niż połowa średnicy oka. Żeberko potyliczne niekompletne na ciemieniu. Twarz skórzasta, z niewyraźnym poprzecznym żeberkiem poniżej podstawy czułków. Czubek głowy silnie grudkowany Czułki składają się z 37 flagelomerów wszystkie o długości większej od ich szerokości. Przednia i środkowa część przedtułowia opadająca stromo ku przodowi. Tarcza śródplecza wyraźnie skórzasta. Notaulix dołkowane, kończące się z tyłu tarczy śródplecza po bokach bruzdkowanego obszaru. Mezopleuron bruzdkowano-siatkowany przed świecącą centralną tarczką i skórzasty z tyłu; bruzda przedbiodrowa skórzasta. Pozatułów bruzdkowano-siatkowany, żeberko środkowe kompletne. Pierwszy tergit metasomy siatkowano-bruzdowany, drugi grudkowany, trzeci i czwarty bruzdowano-siatkowany; czwarty tergit prawie pokrywa wszystkie pozostałe tergity, z wyjątkiem wierzchołka piątego. Górna strona bioder grudkowana. W przednim skrzydle żyłka r o długości 0,67 – 0,7żyłki 3RSa i 0,85 żyłki m-cu, długość żyłki 1 cu-a mniejsza niż nią a żyłką 1M, żyłka 1CUa ma długość ok. 0,3 żyłki 1CUb. W tylnym skrzydle żyłka 1M ma 1,7-1,8 długości żyłki 1r-m, M+CU 1,4 długości 1M, żyłka m+cu nie jest pigmentowana, ma długość 0,55-0,7 żyłki 1 r-m[1].
Głowa żółta z dwoma brązowymi plamkami w pobliżu żeberka potylicznego; Głaszczki żółte. Tarcza śródplecza w większości czarna; notaulix mocno żółte. Mezopleuron żółty u góry i brązowy na dole. Pozatułów czarny. Pierwszy tergirt metasomy czarny z przodu i blado żółtobiały z tyłu, drugi cały blado żółtobiały, trzeci i czwarty czarne. Biczyk czułków czarny. Przednie i środkowe nogi całkowicie żółte, w tylnych biodro żółte zaś udo i goleń żółte z brązową wierzchołkową częścią, stopy czarne z żółtymi przednim i tylnym końcem. Skrzydła szkliste, pterostygma i użyłkowanie brązowe[1].
Wygląd samca jest nieznany[1].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Znanym żywicielem jest ćma Macaria aemulataria z rodziny miernikowcowatych. Gąsienice z których wyhodowano znane osobniki żerowały na klonie jesionolistnym[1].