Ambra (architektura)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ambra z połowy XIII wieku w kościele św. Mateusza w Langford, Oxfordshire, Anglia

Ambra (łac. armārium, „miejsce do przechowywania narzędzi”) – w kościołach katolickich oraz anglikańskich szafka przeznaczona do przechowywania świętych olejów. W średniowieczu była zwykle umieszczana we wnęce w ścianie budynku i służyła również za miejsce przechowywania naczyń liturgicznych.

W Kościele katolickim, po Soborze Watykańskim II, ambry coraz częściej przybierają formę przeszklonych i oświetlonych kredensów[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oleje święte, [w:] Bogusław (1933-2018) Nadolski, Leksykon liturgii, Poznań: Pallottinum, 2006, ISBN 83-7014-531-0, OCLC 749623610 [dostęp 2019-10-11].