Amunicja chemiczna

Żołnierz z pociskiem wypełnionym gazem bojowym

Amunicja chemiczna – pociski artyleryjskie, rakietowe, bomby, fugasy itp. napełnione bojowym środkiem trującym.

Składa się z obudowy (korpusu), środka trującego, ładunku wybuchowego i zapalnika. Po rozerwaniu się kadłuba (w powietrzu, nad powierzchnią ziemi lub na powierzchni ziemi) powstaje obłok powietrza skażonego w postaci pary, aerozolu i kropel cieczy. Jest to tzw. obłok pierwotny, który przemieszczając się z wiatrem skaża powietrze, a krople środka trującego spadając na podłoże skażają je i wszystko co się na nim znajduje.

Po raz pierwszy użyta na dużą skalę podczas I wojny światowej przez Niemców 22 kwietnia 1915 roku w bitwie pod Ypres w Belgii. Użycie jej zostało zakazane Konwencją Genewską w 1925 roku.

Bibliografia

• AndrzejA. Ciepliński AndrzejA., RyszardR. Woźniak RyszardR., Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 9, ISBN 83-86028-01-7 .