Przejdź do zawartości

Andruszówka (obwód winnicki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andruszówka
Андрушівка
Ilustracja
Ruiny pałacu, od rzeki Rośki
Państwo

 Ukraina

Obwód

 winnicki

Rejon

pohrebyszczeński

Wysokość

286 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności


1104

Nr kierunkowy

+380 4346

Kod pocztowy

22255

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Andruszówka”
Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Andruszówka”
Ziemia49°21′36″N 29°12′09″E/49,360000 29,202500

Andruszówka[1][2] (ukr. Андрушівка[3]) – wieś na Ukrainie w rejonie pohrebyszczeńskim, obwodu winnickiego.

Siedziba dawnej gminy Andruszówka(inne języki) w powiecie lipowieckim Ukrainy.

Andruszówka
  • do 1917 r. w Andruszówce zachował się spory fragment gotyckiego zamku zbudowanego przez Kuczohorskich, których ród wygasł w 1510 r. Zamek w dolnych częściach zbudowany był z dużych głazów polnych.
  • dwór wybudowany pod koniec XVIII w. przez Jakubowskich, przebudowany w drugiej połowie XIX w.[4]. W części głównej piętrowy, kryty dachem dwuspadowym, na końcu lewego skrzydła budynek piętrowy z kolumnadą od frontu; od strony rzeki trójboczny portyk. Własność Tyszkiewiczów[5]. Obecnie w ruinie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Klaudyusz Przedrzymirski: Andruszówka, wł. Tyszkiewiczów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 28.
  2. Andruszówka (1), pow. lipowiecki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 28.
  3. Andruszówka na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
  4. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 9-15, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  5. Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 89.

Literatura

[edytuj | edytuj kod]