Ankeruhr
Ankeruhr – secesyjny zegar w Wiedniu (Hoher Markt), zbudowany w latach 1911–1914, mieszczący się pomiędzy budynkami dawniej należącymi do Lebens- und Rentenversicherungs-Gesellschaft „Der Anker“.
Zegar umieszczony jest na mostku nad ulicą, łączącym budynki będące dawniej siedzibą Towarzystwa Ubezpieczeniowego Anker. Uznawany jest on za arcydzieło secesji wiedeńskiej[1]. Został zbudowany w latach 1911–1914 na podstawie rysunków wiedeńskiego malarza Franza von Matscha (1861–1942), który przyjaźnił się i współpracował m.in. z Gustavem Klimtem[1]. Nietypowość zegara polega na tym, że jego główna strona nie ma wskazówek oraz tradycyjnego cyferblatu. Ich rolę pełnią metalowe tabliczki godzinowe, z zaznaczoną cyfrą, przesuwające się w prawą stronę po minutowej podziałce. Jednak przede wszystkim wiedeński czasomierz różni się od innych tym, że każdą godzinę ilustruje inny obrazek, który ukazuje się wraz ze zmianą godziny, a co za tym idzie, również i wskazówki. Postacie (obrazy) ilustrujące godziny tak samo przesuwają się w kierunku od lewej strony do prawej i są tam przedstawione ważne dla miasta osobistości. Są to między innymi: o godzinie 1. cesarz Marek Aureliusz, o godzinie 4. Walther von der Vogelweide, o godzinie 11. cesarzowa Maria Teresa Habsburg i o godzinie 12. kompozytor Joseph Haydn. Co godzinę, wraz ze zmianą ilustracji, zegar odgrywa także odpowiedni dla epoki związanej z życiem przedstawionego bohatera utwór muzyczny. O godzinie 12. pojawiają się wszystkie figury z towarzyszeniem muzyki, a samo widowisko przyciąga rzesze turystów, stanowiąc jedną z częściej uwiecznianych na fotografiach atrakcji stolicy Austrii[1].
Zegar Ankeruhr i fontanna Zaślubin są dwoma zabytkami wiedeńskiego Hoher Markt (Wysokiego Rynku), które, choć nie bez uszczerbku, jednak przetrwały II wojnę światową[2].
-
Główna strona zegara, cesarz Marek Aureliusz -
Przemieszczające się figury (ilustracje) -
Mostek z zegarem łączący budynki -
Ozdobny spód mostku (zegara) -
Tylna ściana zegara z nazwą i roczną datą ukończenia
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Sarah Woods: Wiedeń. Warszawa: National Geographic (Burda NG Polska), 2013, s. 80. ISBN 978-83-7596-465-3.
- ↑ Sarah Woods: Wiedeń. Warszawa: National Geographic (Burda NG Polska), 2013, s. 81. ISBN 978-83-7596-465-3.