Anolit

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Anolit – roztwór anodowy, część elektrolitu w bezpośrednim sąsiedztwie anody[potrzebny przypis]. Jeśli ogniwo wyposażone jest w membranę jonoprzepuszczalną, anolit jest częścią elektrolitu znajdującą się po tej samej stronie przepony co anoda. Przykładowo, w kulometrycznym oznaczaniu wody metodą Karla Fischera z diafragmą, anoda zanurzona jest w anolicie, a katoda w katolicie[1]. Z kolei ustalenie składu anolitu po elektrolizie może być podstawą do opracowywania nowych technik elektrochemicznych[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Good Titration Practice™ in Karl Fischer Titration [online], Mettler-Toledo, 2011, s. 10 [dostęp 2019-06-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-30] (ang.).
  2. Urszula Lelek-Borkowska i inni, Zastosowanie spektrometrii FTIR oraz UV-VIS do badania anolitu po elektrolitycznym trawieniu niklu w roztworach alkoholowych, [w:] Materiały XXXIII Konferencji naukowej z okazji Ogólnopolskiego Dnia Odlewnika 2009, Kraków, 11 grudnia 2009 r. [online], Wydział Odlewnictwa AGH/Oddział Krakowski STOP, 2009 [dostęp 2019-06-30].