Antoni Comín
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 marca 1971 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, nauczyciel akademicki, filozof |
| Alma Mater | |
Antoni (Toni) Comín i Oliveres (ur. 7 marca 1971 w Barcelonie[1]) – hiszpański i kataloński polityk, nauczyciel akademicki oraz filozof, parlamentarzysta regionalny, w latach 2016–2017 minister zdrowia w Generalitat de Catalunya, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył filozofię i nauki polityczne na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie. Odbył studia podyplomowe na Uniwersytecie Pompeu Fabry, doktoryzował się na tej samej uczelni[1][2]. W latach 1997–2003 pracował jako nauczyciel w szkole Escola Sagrat Cor-Diputació w Barcelonie. W 2001 został wykładowcą w ESADE w ramach Universidad Ramon Llull. Autor publikacji poświęconych tematyce socjologicznej i filozoficznej[1][2].
Działał w ruchu politycznym Ciutadans pel Canvi, skupiającym współpracowników Pasquala Maragalla. W latach 2006–2010 wchodził w skład kierownictwa tej organizacji. W latach 2004–2010 sprawował mandat posła do katalońskiego parlamentu VII i VIII kadencji[2]. Uzyskiwał go jako przedstawiciel CpC startującego w porozumieniu z Partią Socjalistów Katalonii. W latach 2011–2014 Antoni Comín był członkiem PSC[2]. Opuścił to ugrupowanie, nawiązując współpracę z Republikańską Lewicą Katalonii[3]. W 2015 i 2017 ponownie wybierany do katalońskiego parlamentu[2].
W styczniu 2016 został członkiem regionalnego rządu Carlesa Puigdemonta, w którym odpowiadał za sprawy zdrowia[4]. Gabinet ten został odwołany w październiku 2017 decyzją hiszpańskiego premiera po nieuznawanej przez władze centralne katalońskiej deklaracji niepodległości. Antoni Comín znalazł się w grupie pięciu członków rządu, którzy uniknęli tymczasowego aresztowania, wyjeżdżając z Hiszpanii[5]. Osiedlił się w Belgii, sąd tego kraju odmówił jego wydania na podstawie europejskiego nakazu aresztowania[6].
W 2019 z ramienia katalońskiego ugrupowania Lliures per Europa został wybrany na deputowanego do Parlamentu Europejskiego IX kadencji[7], nie objął jednak początkowo mandatu z uwagi na spór co do legalności jego wyboru[8]. Na początku stycznia 2020 Parlament Europejski uznał go za legalnie wybranego europosła ze skutkiem od początku kadencji[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Antoni Comín Oliveres. govern.cat. [dostęp 2019-06-15]. (ang.).
- ↑ a b c d e H. Sr. Antoni Comín Oliveres. parlament.cat. [dostęp 2019-06-15]. (kat.).
- ↑ Toni Comín anuncia que deixa el PSC. parlament.cat, 5 marca 2014. [dostęp 2019-06-15]. (kat.).
- ↑ DECRET 3/2016, de 13 de gener, pel qual es nomenen el vicepresident del Govern, els consellers iconselleres dels departaments de la Generalitat de Catalunya i el secretari del Govern. gencat.cat, 14 stycznia 2016. [dostęp 2019-06-15]. (kat.).
- ↑ Catalonia crisis: Sacked ministers held in Spanish jails. bbc.com, 2 listopada 2017. [dostęp 2019-06-15]. (ang.).
- ↑ Belgium court rejects extradition of Catalan ex-ministers. thelocal.es, 16 maja 2018. [dostęp 2019-06-15]. (ang.).
- ↑ Eurodiputados elegidos en España en las Elecciones al Parlamento Europeo 2019. 20minutos.es, 27 maja 2019. [dostęp 2019-06-15]. (hiszp.).
- ↑ Katalońscy separatyści przegrali przed unijnym sądem. tvn24.pl, 2 lipca 2019. [dostęp 2019-07-02].
- ↑ Parliament to recognize jailed Catalan separatist as MEP next week. politico.eu, 6 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-07]. (ang.).