Arcotron

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Arcotron – rodzaj lampy elektronowej ze sterowaniem zewnętrznym, wprowadzonej na rynek w 1930 r. przez firmę Telefunken.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

W lampie tej będącej odpowiednikiem tradycyjnej triody rolę siatki sterującej odgrywa elektroda sterująca w postaci metalowej powłoki na zewnętrznej powierzchni szklanej bańki. Wewnątrz bańki znajduje się katoda żarzona bezpośrednio oraz anoda. Bańka lampy ma spłaszczony kształt w celu zmniejszenia odległości między elektrodą sterującą a katodą. Cokół posiada 3 nóżki – dwie do katody i jedną do anody. Elektroda sterująca jest połączona z metalowym pierścieniem, który łączy się z podstawką lampy za pomocą sprężynki kontaktującej. Skonstruowano dwie wersje arcotronu: Arcotron 201[1] (odpowiedniki: Arc201, REA201) – próżniowy oraz Arcotron 301[2] (odpowiedniki: Arc301, REA301) – gazowany[3].

Wybrane dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

  • napięcie żarzenia – 1 V
  • prąd żarzenia – 0,25 A
  • maksymalny prąd anodowy – 0,5 mA

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Arcotrony ze względu na prostotę konstrukcji zostały zastosowane w tanich odbiornikach radiowych (np. Telefunken T12), lecz z powodu niezadowalających parametrów nie znalazły szerszego uznania.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Używana jako wzmacniacz małej częstotliwości.
  2. Używana jako audion.
  3. Firma Valvo oferowała serię lamp o zbliżonej konstrukcji zwane Valvetta – były to dwa typy: MA125 i MW125.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Karol Witkowski, „Arcotron” – lampa sterowana z zewnątrz, Radjo-Amator Polski, Nr 9 z 1930 r.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]