Arnold von Lasaulx
Arnold von Lasaulx (ur. 14 czerwca 1839 w Kastallaun, zm. 25 stycznia 1886 w Bonn) – niemiecki geolog i mineralog, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wynalazł specjalną soczewkę używaną w mikroskopie polaryzacyjnym. W 1874 został profesorem mineralogii Instytutu Geologii i Paleontologii Uniwersytetu Wrocławskiego i był nim do 1880, gdy przeniósł się na uniwersytet w Kilonii, gdzie został zatrudniony jako profesor zwyczajny. Pod koniec życia pracował na uniwersytecie w Bonn.
Odkrył w 1872 minerał ardenit (wespół z Bettendorfem) oraz odmianę kwarcu – melanoflogit.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Petrographische Studien an den vulkanischen Gesteinen der Auvergne (Stuttgart 1868–71);
- Das Erdbeben von Herzogenrath vom 22. Okt. 1873 (Bonn 1874);
- Das Erdbeben von Herzogenrath vom 24. Juni 1877 (Bonn 1878);
- Elemente der Petrographie(Bonn 1875);
- Über vulkanische Kraft (n. d. Engl. von Mallet, das. 1875);
- Aus Irland, Reiseskizzen und Studien (Bonn 1877);
- Sizilien. Ein geographisches Charakterbild (Bonn 1879);
- Der Ätna, nach Sartorius v. Waltershausens nachgelassenen Manuskripten selbständig herausgegeben, bearbeitet und vollendet (Leipzig 1880);
- Die Bausteine des Kölner Doms (Bonn 1882);
- Einführung in die Gesteinslehre (Berl. 1886); die kleinen Schriften: Irland und Sizilien (Berlin 1883) und
Wie das Siebengebirge entstand (1884).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- M. Mierzejewski, M. Sachanbiński & Z. Wierzbicki, 2003: Zarys historii nauk mineralogicznych i geologicznych na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1811–1945. W: A. Grodzicki (red.): Historia nauk geologicznych na Uniwersytecie Wrocławskim. Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego. ISBN 83-229-2419-4.