Gąszczak rdzawy
| Atrichornis rufescens[1] | |||
| (E. P. Ramsay, 1867) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
gąszczak rdzawy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Gąszczak rdzawy[4], krzakówka rdzawa (Atrichornis rufescens) – gatunek małego ptaka z rodziny gąszczaków (Atrichornithidae). Endemiczny dla południowo-wschodniej Australii. Zagrożony wyginięciem.
Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się dwa podgatunki A. rufescens[2][5]:
- A. r. rufescens – południowo-wschodni Queensland i północno-wschodnia Nowa Południowa Walia
- A. r. ferrieri – wschodnio-środkowa Nowa Południowa Walia
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Mierzy 17–19 cm i osiąga masę ciała 25 gramów. Maskujące ubarwienie. Samiec różni się od samicy jedynie czarną, trójkątną plamą na piersi i brzuchu. Grzbiet i ogon brunatne, gęsto, czarno prążkowane. Skrzydła ciemnobrązowe, czarno kropkowane i prążkowane. Spód ciała jasnobrązowy, żółty dziób i różowo-brązowe nogi.
Biotop[edytuj | edytuj kod]
Jego środowisko to wilgotne wąwozy i skarpy w lasach umiarkowanych i strefy podzwrotnikowej.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Zjada bezkręgowce zbierane z dna lasu. Przekopuje przy tym ściółkę, używając głowy jako szufli.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Kopulaste gniazdo z zeschłych traw jest budowane przez samicę blisko ziemi: w kępach turzyc albo w krzewiastych paprociach. Składa 2 jaja, które sama wysiaduje.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2012 uznaje gąszczaka rdzawego za gatunek zagrożony (EN – endangered); wcześniej, od 2008 miał on status gatunku narażonego (VU – vulnerable), od 2000 był klasyfikowany jako gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened), a od 1994 jako gatunek narażony (VU). Szacuje się, że populacja tego ptaka liczy nie więcej niż 2500 par lęgowych, choć mogą to być dane zbyt optymistyczne. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Atrichornis rufescens, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Rufous Scrub-bird (Atrichornis rufescens). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
- ↑ a b Atrichornis rufescens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Atrichornithidae Stejneger, 1885 (1875) - gąszczaki - Scrubbirds (wersja: 2019-04-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-30].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Lyrebirds, scrubbirds, bowerbirds, Australasian wrens. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-30]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Zdjęcie