Bąk bydlęcy
Wygląd
| Tabanus bovinus | |
| Linnaeus, 1758[1] | |
Samica | |
Samiec | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
bąk |
| Gatunek |
bąk bydlęcy |
Bąk bydlęcy (Tabanus bovinus) – gatunek owada z rodziny bąkowatych. Jest szeroko rozpowszechniony, występuje pospolicie w Europie, Azji, północnej Afryce. W Polsce jest dość pospolity.
- Opis
- Długość ciała 20–25 mm, na tułowiu żółte włoski. Oczy zielone, pierścienie na odwłoku są po bokach jasnobrązowe, zaś w środku posiadają skierowany do przodu słabo zaznaczony trójkąt.
- Środowisko
- Pastwiska, polany śródleśne.
- Tryb życia
- Latają z charakterystycznym, dość głośnym brzęczeniem. Samce odżywiają się głównie nektarem i pyłkiem kwiatów, samice natomiast krwią zwierząt, głównie bydła, ale również ludzi. Jedna samica jednorazowo pobiera ok. 0,2 ml krwi. Ma aparat gębowy typu kłującego, wraz ze śliną wprowadza w miejsce nakłucia substancje zapobiegające krzepnięciu krwi.
- Rozmnażanie
- Rozmnaża się od czerwca do sierpnia. Wkrótce po napiciu się krwi samica składa ciemne jaja na roślinach, głównie w pobliżu wody. Larwy bąka bydlęcego żyją na powierzchni ziemi, odżywiają się głównie drobnymi zwierzętami, które zabijają toksyną wytwarzaną w aparacie gębowym.
- Szkodliwość
- Ukłucia bąka bydlęcego są bolesne. U bydła w przypadku masowego występowania powodują ogólne osłabienie, spadek wagi i mleczności. Dla ludzi są niebezpieczne z tego względu, że są przenosicielami takich groźnych chorób, jak: tularemia, wąglik oraz pasożytów – świdrowców i nicieni.
- Gatunki podobne
- Bąk brązowy, który jest nieco większy i masywniejszy. Najłatwiej go rozróżnić po jednolicie brązowym kolorze oczu. Ponadto ma wyraźniej zaznaczone jasne trójkąty na odwłoku. Bardzo rzadko atakuje ludzi.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tabanus bovinus Linnaeus, 1758. [w:] GBIF Backbone Taxonomy [on-line]. GBIF Secretariat. [dostęp 2022-09-15]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Heiko Bellmann, Henryk Garbarczyk: Owady. Warszawa: Multico, 2007. ISBN 978-83-7073-418-3.
- Cezary Gębicki, Jacek Szwedo: Owady Polski. Atlas i klucz. Krzeszowice: Wydawnictwo Kubajak, 2000. ISBN 83-87971-19-7.