Barania Kotlina

Od lewej: Przełęcz Stolarczyka, Papirusowe Turnie, Czarny Szczyt. Barania Kotlina widoczna u ich podnóży.

Barania Kotlina (słow. Barania kotlina) – górne piętro Doliny Dzikiej w słowackich Tatrach Wysokich, położone na wysokości od ok. 2150 m do 2250 n.p.m. Leży u stóp wschodniej ściany Baranich Rogów, południowych urwisk Papirusowych Turni, a także w sąsiedztwie południowych ścian Czarnego Szczytu. Od niższych partii Doliny Dzikiej Barania Kotlina odcięta jest Wyżnimi Dzikimi Spadami (skalistym wałem pokrytym rumowiskiem). Od wschodu Barania Kotlina graniczy z innym górnym piętrem Doliny Zielonej Kieżmarskiej, Miedzianą Kotliną. Kotliny oddziela od siebie północno-wschodni filar Małego Durnego Szczytu. Od południa nad kotliną góruje południowo-wschodnia grań Wyżniego Baraniego Zwornika, oddzielająca ją od Baraniego Ogrodu w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich.

Barania Kotlina jest niedostępna dla turystów. Przebiega przez nią jedynie nieznakowana ścieżka ze schroniska nad Zielonym Stawem na Baranią Przełęcz.

Bibliografia

• Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983. ISBN 83-217-2472-8.brak strony w książce
• Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.brak strony w książce