Barbara Zápolya
Barbara Zápolya (ur. w pierwszej połowie 1496[1] - zm. 2 października 1515 w Krakowie) − pierwsza żona Zygmunta Starego, królowa Polski i wielka księżna litewska.
Była córką pana na Trenczynie, hrabiego spiskiego, wojewody siedmiogrodzkiego Stefana Zapolyi i Jadwigi cieszyńskiej. Została wybrana na żonę Zygmunta Starego dzięki pomocy jego brata – Władysława Jagiellończyka. Ślub i koronacja nastąpiły w Krakowie 8 lub 12 lutego 1512 roku.
W marcu tego samego roku wraz z mężem wyjechała do Poznania (tu, 15 marca urodziła się córka Jadwiga), a następnie w maju 1513 na Litwę. Barbara pozostawała sama w Wilnie, podczas gdy Zygmunt brał udział w wojnie z Moskwą. 4 lutego 1515 r. wspólnie powrócili na Wawel. 1 lipca 1515 r. Barbara urodziła drugą córkę Annę. Po porodzie ciężko zaniemogła, zmarła 2 października 1515 r. z trudnych dziś do zidentyfikowania na podstawie źródeł przyczyn. Królowa została pochowana 18 października 1515 r. w katedrze wawelskiej w kaplicy Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny. 13 czerwca 1533 r. przeniesiono zwłoki królowej i jej zmarłej córeczki Anny (1515 -1520) do Kaplicy Zygmuntowskiej, której budowę król Zygmunt I Stary rozpoczął po śmierci ukochanej żony.
- ↑ S. Sroka, Jadwiga Zápolya. Piastówna śląska na Węgrzech za panowania Jagiellonów, Kraków 2005, s. 27.