Bardapteridae
| Bardapteridae | |
| G. Zalessky, 1944 | |
| Okres istnienia: cisural–loping | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| (bez rangi) | Polyneoptera |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina |
Bardapteridae |
Bardapteridae – wymarła rodzina owadów z rzędu świerszczokaraczanów. W zapisie kopalnym znane są z permu, od cisuralu po loping. Ich skamieniałości znajduje się na terenie Rosji[1].
Owady te miały przednie skrzydła pozbawione międzykrywki i o zwężonej przestrzeni między żyłkami radialnymi. W ich użyłkowaniu sektor radialny brał początek w nasadowej ⅓ skrzydła, żyłka medialna miała wolną nasadę i zaczynała się rozgałęziać na wysokości nasady sektora radialnego, przednia żyłka kubitalna zaczynała się nieregularnie rozgałęziać w nasadowej ćwiartce, a żyłka M5 nie występowała wcale[1].
Takson ten wprowadzony został w 1944 przez G. Zalesskija jako monotypowa rodzina w obrębie rzędu Permodictyoptera. W 1962 B. Rohdendorf przeniósł Bardapteron do Paleodictyoptera[1], a w 1992 F.M. Carpenter do Paleoptera[2]. S. Storożenko traktował go w 2002 jako incertae sedis w obrębie owadów[3]. W 2015 D. Aristow rozszerzył definicję Bardapteridae i umieścił je w obrębie świerszczokaraczanów (obejmujących połączone Grylloblattida i Eoblattida). Po rewizji Aristowa z 2015 należą do tej rodziny następujące rodzaje[1]:
- †Bardapteron G. Zalessky, 1944
- †Olgaephilus Storozhenko, 1990
- †Letopala Aristov et Rasnitsyn, 2011
- †Issadische Aristov, 2013
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d D.S. Aristov. Classification of the order eoblattida (insecta: Blattidea) with description of new taxa. „Far East Entomologist”. 301, s. 1-56, 2015.
- ↑ F.M. Carpenter: Superclass Hexapoda. W: Treatise on Invertebrate Paleontology, Part R: Arthropoda 4, 3/4.. Boulder, Colorado; Lawrence, Kansas: Geological Society of America and University of Kansas, 1992.
- ↑ S.J. Storożenko: Order Grylloblattida Walker, 1914. W: History of Insects. A.P. Rasnitsyn, D.L.J. Quicke (red.). Dordrecht: Kluwer Academic Publishers, 2002, s. 278–283.