Barwnica zwyczajna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Barwnica)
Barwnica zwyczajna
Eclectus roratus[1]
(Statius Müller, 1776)
Ilustracja
Samiec po lewej, samica po prawej
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

papugowe

Rodzina

papugi wschodnie

Podrodzina

papugi wschodnie

Plemię

Psittaculini

Rodzaj

Eclectus

Gatunek

barwnica zwyczajna

Synonimy
  • Psittacus roratus Statius Müller, 1776[2]
Podgatunki

patrz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Eclectus roratus

Barwnica zwyczajna[4], barwnica[4] (Eclectus roratus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae), jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Eclectus. Zamieszkuje północno-wschodnią Australię (półwysep Jork), Nową Gwineę, Moluki, Wyspy Salomona i inne wyspy wokół Nowej Gwinei.

Towarzyski. Z powodu odmiennego ubarwienia, zielone samce i czerwono-niebieskie samice były kiedyś traktowane jako dwa odrębne gatunki[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała wynosi 35–42 cm, zaś masa ciała 350–600 gramów[5]. Pozostałe wymiary dla samca: skrzydło 26,4–28,4 cm, dziób 4,3–4,5 cala zaś ogon 14,9 do 16 cm[6]. Wyraźny dymorfizm płciowy – samiec ma zielone upierzenie, z czerwoną plamą na boku i niebieskim obramowaniem skrzydeł. Samica jest szkarłatna, z szafirowym brzuchem oraz karkiem. Dodatkowo, u samca górna szczęka jest czerwonawo-pomarańczowa, zaś dolna czarna; u samicy dziób całkowicie czarny z pomarańczową plamką z boku u nasady górnej szczęki.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Zasiedla według podgatunku[7]:

  • E. r. vosmaeri (Rothschild, 1922) – północne i centralne Moluki
  • E. r. roratus (Statius Müller, 1776) – południowe Moluki
  • E. r. cornelia Bonaparte, 1850Sumba
  • E. r. westermani(Bonaparte, 1850) – wymarł; dokładne pochodzenie nieznane, rejon Morza Banda; możliwe, że takson ten był hybrydą
  • E. r. riedeli Meyer, AB, 1882Wyspy Tanimbar
  • E. r. polychloros (Scopoli, 1786)Nowa Gwinea i okoliczne wysepki, obejmuje wyróżniane czasem podgatunki aruensis i biaki
  • E. r. solomonensis Rothschild & Hartert, 1901Wyspa Admiralicji, Archipelag Bismarcka i Wyspy Salomona
  • E. r. macgillivrayi Mathews, 1913półwysep Jork (północno-wschodnia Australia)

Na podstawie badań molekularnych proponowany jest podział E. roratus na 4 odrębne gatunki: E. roratus (barwnica zwyczajna), E. cornelia (barwnica sundajska), E. riedeli (barwnica tanimbarska) i E. polychloros (barwnica papuaska)[3][4]. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) już uwzględniła te zmiany w swojej Czerwonej księdze gatunków zagrożonych[3].

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Żywi się nasionami, owocami, orzechami, kwiatami i liśćmi.

Lęgi[edytuj | edytuj kod]

Gniazdo mieści się w dziupli o głębokości 50–600 cm na skraju lasu. Wyściółkę stanowią wióry drzewne. Jaja w liczbie dwóch wysiaduje samica przez 26 dni. Młode pozostają w gnieździe 11–12 tygodni po wykluciu. Oba ptaki z pary zajmują się opieką nad nimi[8].

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody dzieli ten takson na 4 gatunki i klasyfikuje je następująco:

  • E. roratus (barwnica zwyczajna) – gatunek najmniejszej troski (LC – least concern), liczebność populacji szacowana na 7300–51 000 dorosłych osobników[3]
  • E. cornelia (barwnica sundajska) – gatunek zagrożony (EN – endangered), liczebność populacji szacowana na 1000–2499 dorosłych osobników[9]
  • E. riedeli (barwnica tanimbarska) – gatunek narażony (VU – vulnerable), liczebność populacji szacowana na 6600–10 000 dorosłych osobników[10]
  • E. polychloros (barwnica papuaska) – gatunek najmniejszej troski (LC – least concern), liczebność populacji szacowana na 0,99–1,1 milionów dorosłych osobników[11]

Trend liczebności populacji wszystkich powyższych taksonów jest spadkowy[3][9][10][11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eclectus roratus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. Collar, N., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Eclectus Parrot (Eclectus roratus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-09].
  3. a b c d e Eclectus roratus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Psittaculini Vigors, 1825 (Wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-09].
  5. a b David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, Phil Benstead: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 263. ISBN 978-83-01-15733-3.
  6. T. Salvadori: Catalogue of Birds in the British Museum. T. 20. Psittaci. 1891, s. 393-394.
  7. P. Rasmussen, D. Donsker (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-09]. (ang.).
  8. Eclectus Parrot. Birds in Backyards. [dostęp 2020-09-28].
  9. a b BirdLife International, Eclectus cornelia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2020-09-28] (ang.).
  10. a b BirdLife International, Eclectus riedeli, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2020-09-28] (ang.).
  11. a b BirdLife International, Eclectus polychloros, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2020-09-28] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]