Batawski plan nauczania

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Batawski plan nauczania (Batavia Plan) – system dydaktyczno-wychowawczy opracowany na początku XX w. przez Johna Kennedy'ego. Miejscem realizacji było miasto Batavia w USA. Plan zakładał uzupełnianie zajęć klasowo-lekcyjnych przez indywidualne zajęcia uczniów prowadzone pod kierunkiem nauczyciela[1].

Celem planu batawskiego było połączenie nauczania masowego z indywidualnym poprzez poświęcenie przez nauczycieli połowy czasu pracy na zajęcia z całą klasą, a drugiej połowy na zajęcia z pojedynczymi uczniami. Plan batawski stał się punktem wyjścia dla tzw. nauczania pod kierunkiem (supervised study)[2].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • C. Kupisiewicz, M. Kupisiewicz: Słownik pedagogiczny, PWN, Warszawa 2009.
  • W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Żak Wydawnictwo Akademickie, Warszawa 2010.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Batawski plan [w:] C. Kupisiewicz, M. Kupisiewicz: Słownik pedagogiczny, PWN, Warszawa 2009, s. 18.
  2. Batawski plan [w:] C. Kupisiewicz, M. Kupisiewicz: Słownik pedagogiczny, PWN, Warszawa 2009, s. 19.