Bazylika Matki Bożej Różańcowej i św. Benedykta z Palermo w Paysandú
| kościół parafialny | |||||||||
| |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Bazylika mniejsza • nadający tytuł |
od 11 listopada 1949 | ||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Urugwaju  | |||||||||
| 32,3171°S 58,0797°W/-32,317100 -58,079700 | |||||||||
Bazylika Matki Bożej Różańcowej i św. Benedykta z Palermo w Paysandú (hiszp. Basílica de Nuestra Señora del Rosario y San Benito de Palermo) – rzymskokatolicki kościół parafialny w mieście Paysandú w Urugwaju, wybudowany w latach 1860-1879, mający godność bazyliki mniejszej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W dniu 12 lutego 1805 roku biskup Buenos Aires Benito Lué y Riega utworzył parafię pod wezwaniem swojego patrona Benedyta z Palermo.[1] Wiadomo, że w 1815 roku parafia ta miała kościół kryty słomą.[1]
Kamień węgielny pod budowę obecnej świątyni został położony 25 sierpnia 1860 roku.[1] Autorami projektu byli Bernardo i Francisco Poncini.[2] Jednak prawie ukończona budowla została poważnie uszkodzona podczas oblężenia Paysandú w 1864 roku.[1] W kolejnych latach trwała odbudowa kościoła, który zakończyła się w 1879 roku.
W nocy z 25 na 26 marca 1882 roku ołtarz główny padł ofiarą pożaru, został on zastąpiony nowym w 1883 roku.[1] W 1882 roku ukończono marmurowe schody kościoła.[1] Wykonanie dekoracji ścian i sufitów z freskami autorstwa Antonio Buscaglia ukończono w 1900 roku.[2] W 1906 roku położono mozaikową posadzkę oraz zainstalowano organy Walckera pochodzące z Niemiec.[1]
W dniu 11 listopada 1949 roku papież Pius XII ogłosił kościół bazyliką mniejszą.[3]
W 1997 roku bazylika została uznana za narodowy zabytek historyczny (Monumento Histórico Nacional).[1]
Architektura i sztuka[edytuj | edytuj kod]
Kościół wybudowano w stylu neorenesansowym. Świątynia ma strukturę bazylikalną o trzech nawach.[4]
W ołtarzu głównym znajduje się wizerunek Matki Bożej Różańcowej.[2]
Organy bazyliki mają 24 rejestry, 1784 piszczałek rozmieszczonych w 32 rzędach, dwie klawiatury ręczne i jedną nożną.[5]
Najstarszy kościelny dzwon nosi napis Sante Nicolae, Ora Pro Nobis ano 1689.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Historia de la Basílica Nuestra Señora del Rosario y San Benito de Palermo a través de los años. [dostęp 2019-03-09]. (hiszp.).
- ↑ a b c La Basílica, monumento histórico y edificio emblemático de Paysandú, sufre grave deterioro. [dostęp 2019-03-09]. (hiszp.).
- ↑ Basílica Nuestra Señora del Rosario y San Benito de Palermo. gcatholic.org. [dostęp 2019-03-09]. (hiszp.).
- ↑ Basilica Nuestra Señora del Rosario y San Benito de Palermo - Catedral de Paysandú. [dostęp 2019-03-09]. (hiszp.).
- ↑ El órgano: tesoro artístico de Paysandú. [dostęp 2019-03-09]. (hiszp.).