Bazylika Santo Stefano Maggiore w Mediolanie
 Fasada bazyliki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Wezwanie | |
Położenie na mapie Mediolanu  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lombardii  | |
 45°27′44,28″N 9°11′40,20″E/45,462300 9,194500
| |
Bazylika Santo Stefano Maggiore w Mediolanie – starożytny kościół w Mediolanie, początkowo pod wezwaniem św. Zachariasza, a od X w. pod wezwaniem św. Szczepana. Nazywany jest także Santo Stefano in Brolo, albo Santo Stefano alla Porta.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Bazylika została prawdopodobnie zbudowana w 417 przez arcybiskupa Mediolanu Martiniano (lub Matroniano). Mówią o tym starożytne opisy i akta wizytacyjne Fryderyka Boromeusza[1]. Spłonęła w pożarze, w 1070, ale została odbudowana w 1075 jako świątynia trójnawowa z absydami. Począwszy od 1594 była wielokrotnie przebudowywana. Na początku XVII w. uzupełniono absydę i ołtarz główny, w połowie tego samego stulecia przedłużono nawy i zmieniono wystrój fasady. Pod koniec XVII w. pod kierunkiem Gerolamo Quadrio odbudowano dzwonnicę, ponieważ wcześniejsza rozpadła się w 1642. Na początku XVIII w. wzniesiono zakrystię, a w XX w. zmieniono wystrój niektórych kaplic.
Kościół znany jest między innymi z tego, że 26 grudnia 1476 zamordowano tu księcia Mediolanu Galeazzo Marię Sforza, który przybył tu na uroczystość patrona kościoła.
30 września 1571 został tu ochrzczony malarz Michelangelo Merisi, znany jako Caravaggio[2].
Dzieła sztuki
[edytuj | edytuj kod]
W bazylice znajdują się cenne dzieła sztuki. Można wśród nich wymienić następujące:
- Malowidła
- Noli me tangere (Fede Galizia) – obraz w ołtarzu głównym
- Św. Anna, Madonna i Dzieciątko (Federico Bianchi) – w ołtarzu św. Anny
- Św. Teodor (Camillo Procaccini) – w kaplicy Trivulzio
- Św. Karol (A. Bianchi, zwany Vespino)
- Przemienienie Pańskie (G.C. Procaccini)
- Rzeźby